The Day of the Jackal

Er zijn maar weinig reeksen die ik graag volg. Nogal wat van die reeksen eindigen op de meest bizarre manier. En sommige verpakken het al meteen in de titel, zoals 'Lost'.  Maar zondag eindigt een reeks die ik om meer dan één reden graag volg: ‘The Day of the Jackal’.

Frederick Forsyth schreef het boek over een fictieve aanslag op Charles De Gaulle. De OAS – we spreken in de nasleep van de Algerijnse onafhankelijkheidsoorlog en nog steeds actueel in Frankijk – huurt een moordenaar in met de roepnaam ‘Jackal’ om de Franse president te vermoorden na de laatste – historisch effectief gebeurde – aanslag door een groep rond lt.-kolonel Bastien-Thiry mislukt. Die laatste was de laatste geëxecuteerde in Frankrijk door een vuurpeleton. Het staat ruim beschreven.

 

In de film die volgde was er vooral een typisch Frans product in beeld: de Citroën DS. Edward Fox speelt de huurmoordenaar die voor niks terug deinst en de gaten in de wetgeving perfect kent. Michael Lonsdale krijgt de ondankbare taak op zoek te gaan naar een moordenaar zonder naam, zonder gezicht en geen verleden. De film volgt het verhaal behalve op één punt al is dat van minder belang. Het is een jacht op de jakhals die lang ongrijpbaar is. 

Dat ene punt waar het origineel niet volgde werd wel gevolgd in de àndere film ‘The Jackal’  - uit 1997 – maar voor de rest werd zo vrij omgesprongen met het verhaal dat de eigenaars van de rechten geen goedkeuring gaven om de naam te gebruiken. De film was vooral een show van Bruce Willis en Richard Gere en het boterde alvast niet op de set.

 

We spreken nu 2025.

 

Hetzelfde doen als in 1973 zou potsierlijk zijn. De tijden zijn veranderd. We leven in een tijd met internet, camera’s en alle middelen. Hoewel het grappig is om te zien hoeveel elementen uit de originele film terugkomen. Nee, niet de Citroën DS maar wel hoe de Jakhals aan zijn wapens komt, het geduld, zijn manieren om overal binnen te raken. Zelfs uitspraken worden letterlijk overgenomen.  Maar ook zijn mededogenloosheid.

 

Eddie Redmayne is de Jakhals. Een perfecte casting van iemand die eigenlijk geen gezicht heeft. Hij speelde al Stephen Hawking in de film over zijn leven. Hij lijkt onschuldig maar daar stopt het.

 

Anders dan in de film is hij gehuwd, heeft een zoon en krijgen we een duidelijk beeld van waar hij vandaan komt. Cruciaal is een aanslag – in opdracht uiteraard – op een figuur als Bill Gates. En uiteraard de jacht op de Jakhals door MI6.

 

Aangezien er een tweede seizoen komt is het nu al duidelijk dat – in tegenstelling tot in de film – de jakhals overleeft.

 

Maar het is wel bijzonder knap gemaakt. Al verschillen de meningen over een aantal rollen. Nu afwachten of het tweede seizoen niet verloren loopt…