Misschien moeten we ook maar beseffen dat de films van toen gemaakt zijn voor de bioscoop en niet voor het kleine kastje - alhoewel dat tegenwoordig net iets groter is - in de leefruimte. Want zou ik die film van 3u30 uitkijken voor het kleine scherm? Vermoedelijk niet.
De naam 'Kurosawa' kwam ik voor het eerst tegen in de bloopers: Christel Van Dijck struikelde bij herhaling over de naam in één of andere lang vergeten quiz.
Maar in tegenstelling tot deze film is 'The Magnificent Seven' - niet te verwarren met de tech-aandelen op de New Yorkse beurs - nog wel eens te zien. En dat verhaal is - met een Amerikaanse inslag - hetzelfde.
De film is geremastered. En laat dat voor een film van 70 jaar oud toch een mooie prestatie zijn. Het beeld is scherp en dat wijst er toch op dat Kurosawa toen hoge kwaliteit gaf. Goed, het is zwart-wit en die beelden bewaren beter in de tijd dan kleur. Kijk maar naar foto's.
En er zijn de technieken van Kurosawa bij het filmen.Nu lijkt dat allemaal normaal - met één of ander knopje op een computerpaneel - maar toen was dat allesbehalve het geval. Het past dus in die reeks van films die tot op vandaag hun invloed hebben. Niet dat er altijd met evenveel zorg wordt omgesprongen met dat materiaal.
En dat valt ook op bij de commentaren op de filmwebsites. Veel filmliefhebbers zijn gewoon te veel gewoon en vinden de film te traag, te weinig spektakel... kortom niet meer van deze tijd. En dat is ook zo. Het is geen popcorn-film zoals de zoveelste Smurfen-film.
Maar toch leuk dat ik die film eens gezien heb op het grote scherm.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten