Met de vraag van de Verenigde Staten om bij te springen bij de pogingen om IS in Irak aan banden te leggen en een begin te maken aan het saneren van de problemen daar komt Europa maar belabberd over.
Zo blijkt de Duitse luchtmacht maar voor de helft beschikbaar en vindt men de inzet van de F16 boven Syrië te riskant wegens de betere luchtafweer die daar staat. De discussie over de vervanging van die F16's is dan ook symptomatisch. Europa heeft zich op vlak van defensie kapot gesaneerd.
Want hoe je het ook bekijkt: de F16 is aangekocht in de jaren '70. Van de 120 schiet ondertussen net niet de helft nog over. Op vlak van marine werd de bouw van nieuwe fregatten afgevoerd en werden de oude fregatten van de Nederlanse marine aangekocht. Daarnaast zijn de zware tanks afgevoerd. En een leger met nog 25.000 man (waar ook nog een deel logistiek en administratie aan verbonden is) is niet van het hoogste aantal.
Defensie is een kerntaak van een staat. Dat en interne veiligheid waar politie en justitie hun rol spelen.
De campagne tegen IS is een dubbele uitdaging. Intern omdat dit land heel wat 'jihadi's' heeft aangeleverd (en onze media die figuren vrij spel laat - deze middag speelde Joe FM nog 'Sunday Bloody Sunday' van U2 waar Bono steeds maar van stelt dat het geen Rebel Song is omdat het in die jaren anders niet op kanalen van de BBC mocht - zonder veel kritische zin) en die mogelijk terugkeren. Extern omdat het gebied Irak/Syrië een moderne vrijhaven dreigt te worden voor iedereen die een goede reden heeft om zijn of haar diensten aan te bieden.
Het grote probleem aan IS is dat het geen zootje ongeregeld is. Er is een draagvlak voor die groepering binnen de Arabische wereld zoals dat voor Al Quada ook was. Er zijn de radical sunni-moslims maar even goed de verdreven leiders van weleer. Dochter Houssein, in het verleden blijkbaar een fuifbeest, doet zich vandaag voor als devoot moslima. De oude netwerken bestaan blijkbaar nog altijd. De illusie dat de door het Westen opgelegde staatsgrenzen - een resultaat van de ontbinding van het kalifaat na Wereldoorlog I - iets betekenen mag men onderhand opbergen.
Vandaar dat het een illusie is om een campagne te doen in Irak en Syrië links te laten liggen. Dat dit nieuwe complicaties geeft heb ik al eerder geschreven en wordt meer en meer duidelijk.
Het wordt inderdaad de vraag hoe in het Midden-Oosten er stabiliteit komt. Er is alvast geen toekomst zolang IS er de plak kan gaan zwaaien.
De conclusie voor Europa is evenwel bijzonder pijnlijk op vlak van defensie. Toen de F16 werd aangekocht was Paul Van Den Boeynants nog minister van Defensie en die stelde op de vraag of zoiets kon in lopende zaken dat het vliegende zaken waren en geen lopende. In die tijd zweeg de journalist nog maar ook nu weer is er een cruciale beslissing te nemen in een periode van lopende zaken.
Nederland heeft al beslist om het defensie-budget op te trekken. In dat budget zal ook iets zitten wat ons aanbelangt.
De vervanging van de F16 is immers ook daar aan de orde. België werkt samen met Nederland, Denemarken en Noorwegen op vlak van luchtmacht. De drie andere landen investeerden in de ontwikkeling van de JSF of de F35.
Indien er in Europa een samenwerking moet komen zal dat ook op materieel vlak moeten komen. En dan blijven er eigenlijk maar 2 vliegtuigen over: de Eurofighter - een jager uit de jaren '80, waar onder meer Duitsland en het VK mee vliegen - en de F35.
Dat negeren betekent hoe dan ook dat we niet anders kunnen dan op vlak van slagkracht de suprematie van de VS zal moeten aanvaarden en de daaraan verbonden politieke agenda die in het Midden Oosten alvast mislukt is.
100 jaar na het begin van Wereldoorlog I gaat de wereld dus opnieuw ten oorlog. Het maakt dat de tijd van 'een klein vet leger' van Kamagurka voorbij is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten