Diplomatie

Toen ik het bericht hoorde dat die film uitkwam wou ik hem zeker zien. Zowel het onderwerp als de cineast leek me interessant genoeg; Volker Schlöndorff is lid van de generatie Duitse filmmakers van de jaren '80 en de wijze waarop die de oorlog belichten is ànders. Uiteraard omdat ze als verliezer uit de oorlog kwamen en nog steeds met het stigma van die oorlog worstelen. Helden zal je - in tegenstelling tot de Amerikaanse films - nooit zien.

10 jaar terug kwam 'Der Untergang' die de wereld van de laatste dagen van het Hitlerregime in de bunker van Berlijn belichtte. Vandaag wordt dat opnieuw gedaan maar nu in het Hotel Le Meurice waar Generaal Von Choltitz sinds 14 dagen verblijft. Von Choltitz vervangt zijn voorganger die mee in het complot tegen Hitler zat maar de man is moe en lijdt aan astma. Daarenboven wordt hij geplaagd door aanslagen van het Franse verzet die weten dat de geallieerden op komst zijn. En dan komt het bevel om Parijs te verwoesten.

Om dat te doen wordt een Parijzenaar, Jacques Lanvin, opgetrommeld die een plan ontwerpt waarmee Parijs binnen een half uur in puin kan gelegd worden. Bijgestaan door korporaal Mayer, die daarna naar de woonplaats van von Choltitz vertrekt, wordt alles klaargemaakt en wacht een luitenant op het bevel om te dynamiteren.

Tot... op een onwaarschijnlijke manier de Zweedse diplomaat Nordling verschijnt. De indruk wordt gewekt dat die al eerder in gesprek is geweest met Von Choltitz om verzetsleden vrij te laten.

Wat volgt is een spel van schaak en blufpoker tussen beiden en waar Nordling er alles aan doet om Von Choltitz van het idee af te brengen. Waar vind Nordling de zwakke plek van de Duitse generaal?

Deze film is geen realistische weergave van wat er in Parijs is gebeurd maar een verfilming van een toneelstuk. Over de rol van Von Choltitz zijn er nog steeds grote vragen. Is hij een held of eerder iemand die zijn eigen hachje probeerde te redden?

Een stuk dat gedragen moet worden door 2 acteurs maakt het voor die mensen er niet gemakkelijker op. Maar Niels Arestrup - die duidelijk moest bijkomen voor deze rol - als Von Choltitz en de ervaren André Dussollier als Nordling dragen de film dan ook. Vooral de diepe typisch Franse stem van Dussollier lijkt bijwijlen hypnotiserend.

Dus géén geschiedkundige film maar wel een film met verwijzingen naar een geschiedenis op een typisch Duitse stijl waar je dus voor naar de Sphinx moet trekken. De moeite zeker waard!