Eieren

Halen alle overlopers de N-VA-omelet?

De nervositeit voor de gemeenteraadsverkiezingen begint zich serieus te laten gelden. Iedereen let er vooral op geen eieren te breken. In eigen rangen in de eerste plaats. Maar met een lijstvorming die volop aan de gang is wordt dat natuurlijk moeilijk.

Waar de ene partij met krimpscenario’s rekening houdt – en dus onvermijdelijk van een aantal mandatarissen afscheid zal moeten nemen – zijn er andere partijen die er op rekenen dat ze fors kunnen groeien. De waarheid ligt over het algemeen in het midden.  Gemeenteraadsverkiezingen zijn minder mediatiek en al zeker als het om kleine gemeenten gaat. En om maar wat te zeggen: waar in veel gemeenten er bij parlementsverkiezingen maar enkele kandidaten op de lijst staan loopt dit bij gemeenteraadsverkiezingen op tot een honderdtal en meer.  

Uiteraard is de N-VA vandaag de partij die geviseerd wordt. Peilingen boven de 35% zijn de laatste jaren niet meer voorgevallen. Het wijst er vooral op dat de partij een groot potentieel heeft en in de gratie leeft van de kiezer.

In de gratie van de kiezer… dat kenden wij ook. In 2006 mocht en kon alles. Er zijn een paar serieuze voorvallen geweest die electoraal geen enkel effect hadden. Zal dat bij de N-VA ook het geval zijn?

Neem nu de rel rond de Vlaams Belang-mandatarissen die de overstap proberen te maken. Kijk, we gaan niet flauw doen: de uitbouw van de partij in 2006 heeft serieuze gevolgen gehad. Alleen al in onze regio haalden we in 17 van de 19 gemeenten waar we opkwamen minstens een zetel. Maar dat ‘minstens’ verbergt dat het in de helft van de gevallen om één zetel ging. Dat beeld is in heel wat gebieden zo. Kleine fracties zijn makkelijker los te weken dan grote fracties. En niet iedereen is bestand tegen het schouderklopjesfenomeen. Dat is het beeld dat men graag ophangt van een Vlaams Belang-mandataris: ofwel is hij of zij volslagen onbekwaam en dus terecht een Vlaams Belanger ofwel werkt hij of zij en hoort die eigenlijk niet thuis bij die partij. Een goed werkende Vlaams Belanger is blijkbaar een contradictio in terminis in democratisch Vlaanderen.

Een ander verhaal zijn de grotere fracties.  Onervaren politiek personeel, botsende karakters,… het zit er allemaal in. Heel wat mensen voelen zich immers geroepen om aan politiek te doen. In de campagne loopt alles vlot en het eerste jaar wil het ook best lukken. Maar nadien volgt de lange weg door de legislatuur: 5 jaar lang samenwerken. Het is niet iedereen gegeven. En zeker bij een krimpscenario zien een aantal mensen een verlengd verblijf in de raad aan zich voorbij gaan. En dan lijkt het gras altijd groener aan de andere kant van de heuvel.

Helaas voor die mensen denken dat er veel. Zo postte N-VA-kamerlid De Decker dat amper 20 Vlaams Belangers waren aangenomen. Na een ontluizingsperiode. Dat De Decker deel uitmaakt van de Gentse N-VA, een N-VA die socio-economisch altijd op de linkervleugel zat, hoeft niet te verbazen. Die mannen hebben altijd een afkeer gehad van het Vlaams Belang. Dat ze geen interesse hadden in de Belfortploeg van Francis van den Eynde kon dan ook zo voorspeld worden. Dat ze Isabelle De Clercq wel aan boord namen – die van CD&V naar LDD trok en dus nu N-VA – getuigt vooral hoe laag ze de Belfortploeg wel inschatten.

En ondertussen duikt toch wel het vermaledijde 70 puntenplan weer op. Voor alle duidelijheid: het gaat om het eerste 70 puntenplan. Uiteindelijk zouden er zo 3 plannen bestaan hebben die vooral een antwoord moesten geven op de vraag hoe er een terugkeerbeleid zou kunnen gevoerd worden. Vandaag bombardeert Bart Brinckman (ex-De Morgen en nu De Standaard) dat dit plan voor de etnische zuivering van Vlaanderen moest zorgen. Dus eigenlijk het ‘Mein Kampf’ van het Vlaams Belang. Kort door de bocht gaan is tegenwoordig een garantie op degelijke journalistiek.

Als ik me niet vergis was de ondertitel ’70 concrete voorstellen voor een terugkeerbeleid’. Waarvan er uiteindelijk een dertigtal zijn uitgevoerd door verschillende regeringen. Van een etnische zuivering in Vlaanderen lijkt me nu toch weinig sprake te zijn nu er jaarlijks zo’n 70.000 vreemdelingen naar hier verhuizen.

Het grappige is wel dat de praktijk Brinckman ongelijk geeft. Het Gentse Vlaams Belang bezocht enkele maanden terug Emirdag – het gebied waar veel Gentse Turken afkomstig uit zijn – en kreeg daar te horen dat mits een project men daar niet afkerig staat tegen een terugkeer van de Turken uit Gent. En die uitspraak zorgde voor ontzetting bij … de Turken die mandaten hebben via de SP.a.

Maar dat 70 puntenplan is nooit de kern van het Vlaams Belang-programma geweest. Om die reden werd het dan ook in 1999 afgeserveerd om de discussie terug mogelijk te maken. Discussies die wel mogelijk waren in Nederland, Denemarken, Oostenrijk en Italië en waar er een ander beleid kwam. Wilders is op punten van islamisering een stuk harder dan het Vlaams Belang maar kan ongestoord die mening vertolken. Het is ooit anders geweest in Nederland.

En dat Van Overmeire aan het 70 puntenplan heeft meegewerkt? Goh, er is een tijd geweest dat hij en Dewinter regelmatig samen publiceerden. En het personeelskader was toen nog niet zo uitgebreid als nu. Dat Van Overmeire teleurgesteld is in het Vlaams Belang is zijn goed recht. Het is iets minder zijn recht om met een mandaat te gaan leuren dat hij dankzij het Vlaams Belang kreeg. 20 jaar lang. In dat opzicht was Bruno Stevenheydens voor een belangrijk deel eerlijker.

Veel van dit verhaal is te danken aan Freya Vandenbossche. Blijkbaar houdt de SP.a de stand bij van hoeveel Belangers de stap naar de N-VA zetten. Ongetwijfeld probeert de SP.a daarmee een beeld te maken  dat de N-VA een Vlaams Belang light zou zijn.

Natuurlijk zijn er raakvlakken. Er zijn maar weinig partijen die geen raakvlak hebben met andere partijen. En het N-VA-kader is eerder centrum-links, zoals de oude Volksunie dat ook was in de nadagen. Enkele ex-Vlaams Belangers zijn dan een mooi uithangbord naar Vlaams Belang –kiezers. Noem het een Welkomstgroep of zo.  Iets wat Peter De Roover in ‘De Standaard’ van vandaag eigenlijk poneert.

Maar er zijn ook verschillen. Onder De Wever is de N-VA een zeer liberale partij geworden. Het Vlaams Belang zit daar eerder in het centrum.  Laat het ons er op houden dat beide partijen vooral gemeen hebben dat ze België een struikelblok vinden. Of beide partijen het ontbinden van België zullen overleven is een vraag van een andere orde.

Maar zo ver zijn we nog lang niet. Eerst de gemeenteraadsverkiezingen.

En daar wordt vooral naar Antwerpen gekeken. De gevolgen laten zich nu al voelen. Het oude politieke centrum, de CD&V, verdwijnt van de electorale kaart en gaat samen met de SP.a naar de kiezer. Er dreigt dus een tweestromenland te ontstaan in de stad: over links de lijst van Patrick Janssens, over rechts de N-VA. Bij de andere partijen zal het vooral een kwestie zijn van een resultaat waar mee kan gewerkt worden. Hoe overleeft de Antwerpse Open VLD nu er een extern kopstuk is binnengehaald. Plukt Groen voldoende stemmen van de SP.a om terug politiek relevant te worden? En vooral: hoe vermijdbaar is het Vlaams Belang? Zal een sterk Vlaams Belang De Wever dwingen om een coalitie aan te gaan met Janssens?  Antwerpen zal dus opnieuw het centrum van de politieke actie zijn.

Want ach, de natte droom van Liesbeth van Impe (ex De Morgen en nu hoofdredacteur van ‘Het Nieuwsblad’) dat het Vlaams  Belang politiek verdwijnt zal nog wel even moeten wachten. Al nemen de journalisten van De Morgen alle hoofdredacteursposten voor hun rekening, dan nog blijven de problemen bestaan. Een ei laten rotten ruikt ook.

Nee, als Vlaams Belang is en blijft het onze plicht om naar het volk te luisteren en dat te vertalen naar de politiek. Zonder hoop en zonder vrees. Zonder hoop omdat we weten dat we 6 jaar oppositie te goed hebben. Zonder vrees omdat we door het beruchte cordon sanitaire nog altijd de vrijheid hebben om de taal van de Volksstraat naar de Wetstraat te brengen. Voor sommige mensen is dat ranzig. Voor sommige mensen zal de realiteit ook ranzig zijn. En blijven. En wie de weldaden van de Wetstraat verkiest boven de realiteit van de Volksstraat zal ooit beseffen dat ook gekostumeerden slechte manieren kunnen hebben. Zo zit de politiek nu eenmaal in elkaar….