Buitenlands overzicht

Terwijl de binnenlandse peilingen er stilaan op gaan wijzen dat met bijna 40% van de stemmen de N-VA een ongeziene bovengrens heeft gehaald maar stilaan het momentum aan het verliezen is begint het in het buitenland aardig te kriebelen.

Nee, ik ga het niet hebben over Nederland. Daar zijn geen verkiezingen in het vooruitzicht tenzij de PVV de gedoogsteun intrekt voor het kabinet. Maar dat zou zowat zelfmoord zijn. De partij gaat achteruit in alle peilingen en ziet een gevaarlijke concurrent pieken. De SP. De SP en de PVV hengelen beiden naar eenzelfde electoraat, met name de anti-systeemkiezer. De PVV doet dat op rechts met integratie van vreemdelingen en de SP als aanklager van de verzakelijking van de welvaartsstaat. Het pieken van de SP wordt in Nederland overigens verklaard door het feit dat de Nederlander de rekening van de crisis nu ook op papier krijgt: hogere betalingen voor de zorg en een vermindering van uitkeringen. Vooral de pensioenfondsen – die op de beurs genoteerd zijn – zouden zo’n 50 EUR per maand minder uitkeren.

Donkere wolken boven bakermat democratie

En nee, ik ga het ook niet hebben over Griekenland. Het is maar de vraag wat de verkiezingen in april zullen opleveren. Praktisch alle partijen hebben het akkoord met de EU gesteund (enkel LAOS, een rechtsnationale formatie, steunde het niet en ontsloeg onmiddellijk 2 ministers uit eigen rangen die het wel deden). Er is dus geen politiek alternatief meer voor handen. En het is maar de vraag of de kolonels hun stunt van in de jaren ’60 zullen durven over doen als de zaak weer uit de hand loopt. We zijn immers in de 21^e eeuw onderhand. Maar de beelden van plunderingen en brandstichtingen (de Griekse autonomen zijn op dat vlak van het zware kaliber) zijn geen beelden die zo’n land wil zien rondgaan voor weken.

Ik zou het over Duitsland kunnen hebben waar na het opdoeken van de NSU – die moordpartijen pleegden in naam van het ‘nationalisme’ – de NPD terug in de vuurlijn komt te liggen omdat het niet duidelijk is of die partij de daders steunde. Het forse optreden tegen de NPD komt er natuurlijk ook nadat uitlekte dat parlementsleden van de partij Die Linke (fusie van traditionele socialisten en de gewezen communisten van de DDR) nog steeds gevolgd worden door de staatsveiligheid. Traditioneel volgt dan het vingertje richting de rechtervleugel. Dat het aantal gewelddaden van linkerzijde met ongeveer 1200 gevallen ongeveer dubbel zo hoog is dan het geweld van de rechterzijde in Duitsland mag ook wel eens aangestipt worden. Voor zover links en rechts enige betekenis hebben in zo’n context uiteraard. Net zoals de NSU moeilijk kan verweten worden de basis van het nationalisme te kennen.

Waar we’t wel over kunnen hebben is Frankrijk.

Franse Nationale vlam niet langer toegelaten in Wallonië
maar daarmee nog niet op presidentiële stembrief

Vooreerst een fait divers. De kans dat er in België nog een lijst onder de naam ‘Front National’ opkomt is nul. Marine Le Pen heeft via de rechtbank het gebruik van de naam en het logo verboden. Niet belangrijk? Dat dacht u maar. Het Front National heeft in Wallonië vooral overleefd op de naam van de partij in Frankrijk. Iedere keer als de Franse partij de media haalde zorgde dat voor betere peilingen. En met de presidentsverkiezingen in het vooruitzicht – waar Le Pen prominent in beeld zal komen – zag het er voor oktober ineens leuker uit. Nu moet de partij het stellen met de naam ‘Democratie Nationale’. Het is dus maar de vraag hoeveel frontisten er nog zullen overblijven na 14 oktober in Wallonië.

Het Franse Front National dan maar. Marine Le Pen is druk doende om de campagne op gang te trekken maar botst op een ondertussen traditionele hindernis: de 500 petershandtekeningen van zittende burgemeesters. De Franse kieswetgeving is er ééntje waar de politieke correctheid van afdruipt. De Senaat wordt gekozen door ‘vooraanstaanden’ en bij de meeste verkiezingen is er de mogelijkheid om front te vormen tegen het Front. Gevolg is dat tussen de 15 en 20% van het electoraat nauwelijks vertegenwoordigd wordt. En nu probeert men zelfs het FN uit de presidentsverkiezingen te houden. Het is een gemakkelijk nummertje: veel van die burgemeesters besturen maar heel kleine gemeenten en zijn afhankelijk van de hogere besturen en subsidies. Laat nu de burgemeesters die vorige keer tekenden het signaal gekregen hebben dat het subsidiemanna wel eens zou uitdrogen of dat ze geen plaats meer krijgen de volgende keer. Genoeg reden om niét te tekenen voor een Frontist. Amigocratie heet zoiets.

En het zal wel toeval zijn dat er een peiling circuleert die Sarko 8% hoger inschat als Le Pen in de eerste ronde forfait moet geven. Hij zou die 8% wel eens goed kunnen gebruiken. Om die eerste ronde te kunnen overleven. Sarkozy plukte het FN vijf jaar terug kaal als een oude soepkip maar slikte belofte na belofte in en dan is er het oude Franse spreekwoord: Chassez le naturel et il revient au galop.