Spaanse verkiezingen

Dat de conservatieve PP de Spaanse verkiezingen ging winnen was verwacht. En dat is ook werkelijkheid geworden: voorlopige cijfers geven een winst van een dertigtal zetels aan. Met een absolute meerderheid tot gevolg. De grote verliezers zijn de Spaanse socialisten.

Maar er is meer. Dat mijn interesse zich vooral richt naar de rechterzijde van de politiek enerzijds en het regionalisme anderzijds zal wel niet verbazen.

Het 'Platform voor Catalonië', dat de strijd tegen de vervreemding van Catalonië gemeen heeft met het Vlaams Belang, kreeg met bijna 60.000 stemmen 1.73% van de stemmen in de deelstaat. Sterkste punt bleek de provincie Barcelona te zijn met meer dan 50.000 stemmen en dan meer bepaald de gemeenten waar de partij een half jaar terug gemeenteraadszetels wist te nemen. Maar: te weinig om een zetel in beslag te kunnen nemen. 

Grote winnaars in Catalonië zijn de gematigde nationalisten van CiU, die samen met een 250.000 extra stemmen 6 extra zetels binnen halen. en de derde partij in het Spaanse parlement blijft. Net voor een andere winnaar, de radicaal linkse lijst IU die op 11 zetels uitkomt. Lichte verliezers blijken de radicale Catalaanse nationalisten van ERC die hun drie zetels behouden na de opdoffer van vorige keer.

Baskenland dan maar. Daar verzamelden de radicalere nationalisten zich onder een andere naam dan bij de gemeenteraadsverkiezingen, toen Bildu werd gevormd en succes had. Nu werd Amaiur gevormd, die ongeveer even groot werd als de leidende PNV (+/- 330.000 stemmen). De PNV verliest een zetel maar Amaiur haalt er 7, wat maakt dat het aantal Baskische nationalisten verdubbelt. In Baskenland halen beide partijen samen een nipte meerderheid. In 2 van de drie provincies halen ze een meerderheid. Enkel in Alava lukt dit niet. Ook in het steeds meer verspaanste Navarra halen beide partijen zetels.

In Galicië blijft het Galicisch Nationaal Blok op 2 zetels hangen met een licht stemmenverlies.

Uiteraard zijn er nog enkele regionalistische lijsten (Canarische eilanden, Valencia en omgeving, Aragon...) maar die kunnen moeilijk nationalistisch genoemd worden. Er blijven wel 2 vertegenwoordigers van de Canarische regionalisten in het parlement.

Allerlei protestpartijen, zoals de piraten of een 'antikapitalistische lijst', halen nauwelijks scores van enig belang.

Kortom: de Spaanse verkiezingen gaven de verwachte winnaar maar de oppostie lijkt zich te vormen rond 2 polen: enerzijds de socialisten en de radikaal linkse lijst en anderzijds de nationalisten van Baskenland en Catalonië. De houding van de PP kennende als het om eisen van die partijen ging zou het nog wel eens leuk kunnen worden in de Cortès in Madrid.