Napoleon

 

Ridley Scott is er ondertussen 86. Waardig ouder worden zou je zoiets kunnen noemen. En dan beginnen aan een sterk gedocumenteerd figuur als Napoleon Bonaparte. Het leverde al meteen discussie op. In de aftiteling van de film zitten enkele veldslagen vermeld met hun dodenaantal. Qua statement kan dat tellen.

Nu, de film begint met de onthoofding van Marie-Antoinette, de weduwe van Lodewijk XVI. En de inname van het fort van Toulon door de toenmalige artilleriekapitein Napoleon Bonaparte (waar Joaquin Phoenix nog eens als keizer mag opdraven). Wat volgt is eigenlijk geschiedenis op MTV-wijze: videoclipgewijs passeren veldslagen als Egypte, Austerlitz en de Russische campagne gevolgd door de interne strubbelingen in Frankrijk (Robespierre, het directoraat, het consulaat tot het keizerrijk en de nederlaag bij Waterloo) maar ook zijn relatie met Josephine de Beauharnais wordt uitvoerig – en misschien iets te uitvoerig – in beeld gebracht.

Er zijn zeker fouten in de film qua geschiedenis. Bijvoorbeeld zijn de Nederlanders vergeten bij de slag van Waterloo. Want wat zou die leeuw die er nu staat te betekenen hebben?

Je moet Ridley Scott niet uitleggen hoe een massaspektakel te regisseren. Alleen krijg je na een aantal films van de man te hebben gezien (Gladiator, Kingdom of Heaven, Robin Hood, The Last Duel,…) de indruk dat met Napoleon het een stramien wordt als ‘Het verhaal van Vlaanderen’ waar weinig diepgang is en waar de mening van de regisseur nogal eens de bovenhand haalt. Zo ziet de adel van de meeste landen er uitgesproken verwaand uit en kan je Napoleon behalve op zijn militaire kwaliteiten van weinig niveau betichten. Sommige beelden – zoals de toespraken voor zijn troepen – zie je nu eigenlijk al film na film terugkeren.

Zal dat het bioscooppubliek storen? Vermoedelijk niet. En bij gebrek aan authentieke beelden uit die tijd geeft het ongetwijfeld wel een beeld hoe het er in die tijd aan toe ging.

Maar in heel wat opzichten was The Last Duel toch een stuk beter dan deze Napoleon.