De komende weken wordt het op het verkiezingsfront terug interessanter.
Gisteren kwam Catalonië aan de beurt maar er volgt nog meer de komende weken en maanden.
Beginnen bij het begin: wat komt. Nederland bijvoorbeeld. Als we het hebben over balkanisering dan zet Nederland de toon. Het politieke centrum (CDA) is al verkiezingen geleden uit elkaar getrokken. Ter linkerzijde zijn er leidersproblemen: de PvdA zag hun lijsttrekker vertrekken, bij Groen-Links zit de klad in Klaver (wat Calvo daar denkt te vinden...beats me) en de SP is verdrongen naar de marge en mag de concurrentie vrezen van de Partij voor de Dieren.
A-typisch - maar steeds actueel in Vlaanderen - is D'66. Maar ook daar zit sinds de intrede in de regering Rutte weinig beweging meer. En de Christen Unie staat ethisch misschien wat rechtser voor de rest is het vooral een progressieve partij. Telt u mee? 6 partijen op links die vertegenwoordigd zijn in het parlement. Ieder met zijn hymne, ieder met zijn vlag....
Maar ook ter rechterzijde vallen splinters. De PVV houdt goed stand en staat op enige winst al is er nu een schandaaltje in de maak tussen PVV-kamderlid Graus en zijn ex-vrouw wegens vermeende mishandeling. Al eerder kwam Baudet met Forum voor Democratie in zwaar water door al dan niet authentieke Whatsapp-berichten. Het is een gewoonte blijkbaar om de vuile was buiten te hangen ter rechterzijde. En zo ziet het er naar uit dat naast PVV, Forum er nu een derde partij op die flank in het parlement komt, met name JA21 die heel wat verkozenen en een deel van het partijapparaat heeft meegenomen. Ieder met zijn hymne, ieder met zijn vlag....
Maar telt u mee: we zijn al aan 9 partijen.
Wat hebben we nog? de conservatieve christenen van SGP. Altijd goed voor een paar zetels in de Bible Belt. En mogelijk nog een vertegenwoordiger van een seniorenpartij. De eerste met een zetel mag 'Bingo' roepen om dan te discussiëren of die bingo ook klopt. Meestal niet.
En met het CDA parkeert de VVD zich centraal in de campagne met Rutte die alvast op vlak van communicatie geen powerpoint nodig had om zich wel verstaanbaar te maken. En eigenlijk in verkiezingen in corona-tijd is stabiliteit de belangrijkste kwaliteit. Dat zegt de media althans.
En vooral: wie gaat stemmen? Een snelle rekening maakt wel dat er wel eens 15 partijen in het Nederlandse parlement kunnen terecht komen op een totaal van 150 zetels. En tsja, ieder met zijn hymne, ieder met zijn vlag....
Uitvlagging
Voor wie de uitvlagging onherroepelijk is is Merkel. In september komt een einde aan haar termijn als kanselier die begon met de broedermoord op Helmut Kohl. Dat zat zo diep dat ze niet welkom was op zijn uitvaart. En dan moet het wel heel diep zitten. Vergelijkingen konden recent nog eens boven gehaald worden.
De opvolging bij het CDU verliep rommelig en wie een partijvoorzitter kiest die mogelijk niet de lijst trekt in september geeft geen teken van vertrouwen. Alleen is er weinig wat het CDU echt bedreigt.
De sociaal-democraten blijven aanmodderen terwijl de AfD vooral intern rommelde met de afdelingen in Brandenburg en Thuringen over hoe rechts rechts mag zijn. Anders dan in andere landen beweegt er rechts van het AfD momenteel niks meer dus daar zitten ze veilig.
Het zal vooral uitkijken zijn naar de groenen en daar volgt op 14 maart een grote test: de deelstaatverkiezingen in Baden-Württemberg en Rheinland-Pfalz. In die eerste deelstaat zijn de groenen de grootsten en besturen ze met het CDU.
Winst zet de groenen op weg naar de parlementsverkiezingen. Alhoewel... in het verleden zorgde goede prognoses daar voor overmoed. Een beetje vergelijkbaar met wat er hier met de groenen gebeurde in 2019.
Maar de vraag is in eerste orde wat het vertrek van Merkel en de (daar hevige) discussie over Covid zal geven. 14 maart zal daar zeker een eerste signaal geven.
Meer dan een vlag...
Wat verkiezingen in corona-tijd kan geven werd gisteren duidelijk in Catalonië. Kort samengevat: Het Spaanse blok is intern verschoven en daar zal de keuze van het lijsttrekkerschap van Salvador Illia bij de socialisten in belangrijke mate een rol spelen. De voormalige minister van gezondheidszorgen werd naar Catalonië gestuurd met één doel: het separatistische blok breken. Dat begon al met de verkiezingen te winnen.
Het kaartje met de grootste partijen dat her en der circuleert laat zien dat vooral in Barcelona dat gelukt is. Nu, dat is op zich geen nieuws. Het noordelijke deel steunde vooral de lijst van de centrumrechtse JxCat terwijl het zuiden en het westen eerder voor de linkse ERC stemde. De JxCat mocht zwaar verlies vrezen na de afscheuring van de eerder liberale vleugel maar die verdeelde zichzelf dusdanig dat de kiesdrempel niet werd gehaald.
De lage opkomst vertekent wel iets maar er is een meerderheid die voor partijen die pro-afscheiding zijn. Het valt evenwel op dat het vooral de CUP is die duidelijk wint. Die radicaal-linkse vleugel van het onafhankelijkheidsstreven slaagt er ofwel in de kiezers te blijven mobiliseren of wijst er op dat de problemen in de rijke deelstaat stelstelmatig toenemen. Onafhankelijkheid mag - net zoals in Schotland - geen doel op zich zijn.
En ja Vox profiteert van het instorten van de C's. De vriendjes van Verhofstadt kelderen en de strafste Spanjaarden winnen. Maar nog opvallender: de PP, toch de partij van Spanje, mag met een blinde kaarten.
Kortom: de blokken hebben intern verschoven maar de vlaggen blijven pal tegenover elkaar staan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten