Veel commentaren
hadden het over de ‘winst’ van de socialisten en de ‘opmars’ van VOX. Alle
cijfertjes welbeschouwd zijn de enige conclusies: er is op vlak van cijfers
weinig veranderd maar de tegenstellingen gaan helemaal op scherp.
De PSOE van Sanchez
hoopte dan wel op een beter resultaat dan vorige keer – een maandje op 7 terug –
maar het omgekeerde is waar. Laten we het op een status quo houden. En veel
bondgenoten zijn er – zoals ter treure als is geduid – niet. Podemos zakt verder
weg. En daarmee doet zich in Spanje voor wat al in Griekenland gebeurde: de
partijen die groeiden op de financiële crisis en de – zeer zware – gevolgen voor
de bevolking worden gereduceerd.
De rechtse PP neemt
wat terug van het dramatische verlies van vorige keer en dan vooral ten koste
van de liberale C’s. Die partij – opgehemeld door Verhofstadt als het antwoord
op het nationalisme – zakt in elkaar. De harde taal – aan onder meer Catalonië –
heeft die partij dus enkel opgebracht dat de kiezers verkassen naar VOX. De doorbraak
van die partij mag wel wat genuanceerd worden. Ze gaat van 10% naar 15% maar profiteert
bijna ten volle van het electorale systeem van Spanje dat zetels verdeelt in
kiesdistricten. Het maakt dat de winst in zetels spectaculairder is dan in
stemmen.
Opvallend zijn ook de
felicitaties. Zo liet de N-VA (althans voorlopig) na om de zatte nonkel uit de
fractie te feliciteren. Bij de Britse Conservatieven is het één en al campagne.
Bij Forum voor Democratie zien we een foto van een conferentie van die partij
met Baudet prominent in beeld. Dat in tegenstelling tot de fractie Identiteit
en Democratie waar de loftrompetten zo’n beetje overal worden bovengehaald. Van
de Rassemblement National kon je zoiets verwachten maar van sommigen iets
minder. Neem nu AFD die alle moeite doen om uit de demonen van het verleden te
blijven terwijl VOX nogal ambigue is daarin. Nog aparter is de steun van de
Lega die zelf een regionalistisch en bij wijlen separatistisch verleden heeft.
Of wordt nu al gekeken naar een transfer van de zatte nonkel uit die fractie na het vertrek van de Britten uit de EU?
Want één ding valt
meteen op: VOX scoort slecht in regio’s met sterke regionalistische of
independantistische strekkingen. Zo pikt het linkse BNG in Galicië de zetel in
voor de neus van VOX, in Baskenland is het een marginale partij en in Catalonië
spelen zowel PP, VOX als C’s geen rol van betekenis.
Integendeel, de
regionalistische partijen winnen. De BNG komt terug in het parlement na een
tjid van afscheuringen. In Baskenland winnen de gematigde PNV als de radicalere
Bildu winst. Die laatste pikt een zetel op in Navarra (historisch wel een deel
van Baskenland maar niet meer in de provincies). In Catalonië verliest de ERC
dan wel 2 zetels maar de partij van Pudgemont neemt er eentje bij terwijl de
nog radicalere en radicaal linkse CUP er 2 haalt bij de eerste deelname. Die
zetten een score neer (6%) die even sterk is als VOX en de PP. In andere gebieden behouden de regionalisten
hun zetels. De discussie over de eenheid van Spanje heeft dus ook een ander
effect.
In de marge zit er nu
ook een partij in het parlement die een burgerwacht had opgericht. Met die
samenstelling van het parlement zou die vertegenwoordiger nog wel eens van pas
kunnen komen. Er zal niet altijd een militair zijn die met getrokken pistool
het parlement tot de orde komt roepen en recent nog de herbegraving van Franco
bijwoonde.
Het Corrès zou dus wel
eens een Spaanse herberg kunnen worden. In afwachting dat er in 2020 opnieuw
naar de stembus getrokken wordt….
Geen opmerkingen:
Een reactie posten