Vreugdekreten alom want Frauke Petry zou er bij de AfD een punt achter zetten. Vreugdekreten vooral bij de progressieve Duitsers dan wel. De landdagverkiezingen in het kleine Saarland leverden een verrassend resultaat op (CDU nam duidelijk de maat van de SPD terwijl de AfD nipt de kiesdrempel haalde) maar de echte test is binnen ruim een maand in socialistisch hartland Noordrijn-Westfalen. Ondertussen zou volgens de peilingen 'kuch' het effect van Schultz al stilaan aan het verdwijnen zijn. En dan moet september nog komen.
Zuhal Demir noemt de CD&V een moslimpartij. Goh, dat is er misschien wat over omdat dit de verantwoordelijkheid van de SP.a in het bijzonder onderbelicht. Maar we kunnen er niet omheen dat het debat over de invloed van de AKP in de nationale én lokale politiek volop speelt. Want hoe je het ook bekijkt: veel mandatarissen met een Turkse achtergrond - ongeacht de lijst waarop ze stonden - leunen nadrukkelijk aan bij de AKP. Minder belicht is het opzij zetten van Marie Nagy door Ecolo in Brussel-stad omwille van een conflict om religieuze redenen binnen de gemeenteraadsfractie. Maar dat de traditionele partijen omwille van electorale redenen bijzonder onzorgvuldig hebben omgesprongen in de selectie van die kandidaten is wel duidelijk.
Maar daar speelt op de achtergrond mee dat grote delen van de steden (en in Brussel is dat bijna volledig zo) enkel nog kandidaten in die kringen zoeken. Dat Mieke Van Hecke in 'Knack' stelt dat de CD&V de partij is voor de moslims bewijst de wanhoop bij die partij om de modale stadsbewoner nog aan te spreken. De jonge en hippe generatie kiest voor Groen! als teken van hun individualisme, de middenstand gaat richting Open VLD en die trend zet zich ook door naar de deel- en randgemeenten. CD&V komt met een verhaal dat eigenlijk vooral aansluit bij de moslims in de steden. Tsja.
De verkiezingen voor de Franse presidentsverkiezingen lijken ondertussen een slag op links te worden. Kijk, Fillon is uitgespeeld. Die haalt de tweede ronde niet. Marine Le Pen vermoedelijk wel. Macron lijkt ook een zekerheid. Maar wat opvalt is de leegloop van de PS. Hun kandidaat lijkt op links te worden gepluimd door Mélenchon die nu rond de 17% hangt. Onvoldoende voor een tweede ronde maar wel voldoende om zwaar te wegen op de parlementsverkiezingen.
Macron maakte dit weekeinde overigens zijn eerste kandidaten voor de parlementsverkiezingen bekend. Niet bepaald gekend volk. Dat hij ondertussen de steun krijgt van PS-premier Valls zou wel eens kunnen betekenen dat er een aantal socialisten klaar zijn om van boot te wisselen. En dat is in Frankrijk eerder regel dan uitzondering.
Spitant detail in het huidige debat: de discussie over de jodenvervolging in Vichy-Frankrijk. In 2015 publceerde Robert Praxton een boek waarmee hij Frankrijk collectief schuldig verklaarde aan de jodenvervolging onder het Pétain-bestuur. Dat thema ligt gevoelig. Hoewel Jacques Chirac in 1995 namens Frankrijk excuses aanbood verklaarde Mitterand dat die excuses er voor wat hem betreft nooit gingen komen. Praxton kreeg ook Eric Zemmour tegen zich. Die journalist van gaullistische strekking praatte het Vichy-regime an sich niet goed maar baseerde zich op een stelling die al in de jaren '50 bestond dat er een akkoord was tussen Vichy en de Duitsers waarbij de gevluchte joden werden overgedragen terwijl de Franse joden beschermd bleven.
Het feit dat dit opnieuw in een debat terechtkomt - en meer bepaald tegen Marine Le Pen - maakt het de campagne niet beter op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten