Karel De Gucht geeft toe: België werkt niet

Beeldje van een betoging tegen de Eenheidswet.
Gelijkenis met vandaag? Wel...

Tijdens 'De Ochtend' van deze morgen was er een kort telefonisch interview met Karel De Gucht over het Europees handelsakkoord met Canada. Althans, dat zou er komen mocht niet één kleine regio tegen stemmen. Het werd voorgesteld als een verhaal van Asterix en Obelix.

Het gaat om Wallonië en de reden zou zijn dat de PS wil bewijzen dat de partij nog steeds meetelt en door de krakkemikkige Belgische constructie hier een punt kan maken. Beslissingen van de regio's staan immers op dezelfde hoogte als de federale. De Gucht stelde dat zelfs de kleine Vlaamse vertegenwoordiging in Brussel voldoende is om te blokkeren. Niet dat dit zal gebeuren.

De conclusie was dat de N-VA moest gaan beseffen dat België grondig moet hervormd worden, lees: het federale niveau moet terug voorrang krijgen. Een andere hervorming kon immers niet volgens De Gucht. Of daar houdt hij geen rekening mee.

Want het is een cascadeverhaal: zonder steun van Wallonië kan België niet instemmen met het akkoord.

En ja, ook nu weer: alle andere landen hebben het al goedgekeurd dus... Dezelfde logica die eurofiele politici nu al 25 jaar hanteren bij referenda die hen niet zinnen. En die het vertrouwen in de Europese gedachte dermate aangetast heeft dat een exit uit de EU steeds meer leeft in heel wat landen

En eigenlijk moet De Gucht niet naar de N-VA kijken. De partij is tot nader order niet betrokken geweest bij de staatshervorming. En ik ga geen mantra herhalen van de voorbije weken... Maar: het zijn de traditionele partijen (de socialisten op kop) die de staatshervormingen hebben doorgevoerd met als bedoeling om te beletten dat het federale niveau helemaal zou vastlopen. Maar dat is nooit gebeurd vanuit een duidelijk kader. De grondwet is een curieuze mix van unitarisme, unitair federalisme, federalisme en een snuifje confederalisme.

Het gevolg? Op internationaal vlak wordt België steeds meer vertegenwoordigd door de regio's die een standpunt moeten verdedigen dat vaak niet het hunne is maar een mix van de standpunten van de regio's. Dus ja, nu zijn de Vlamingen en de Duitstaligen voor. Wallonië en vermoedelijk Brussel tegen. Gevolg? Er is geen 'ja' en geen 'neen'. Dat ze in het buitenland het niet snappen? Tsja. En toch wordt dit model als voorbeeld gesteld voor landen als Isräel en Libanon. Of godbetert Syrië.

Fundamenteel is het probleem dus zeer diep. De toenemende druk van internationalisering legt de problemen van het institutioneel geknoei dat pacificatie als doel had bloot. Federaliseer de hele boel en je dreigt de tegenstellingen opnieuw te centraliseren omdat je nu eenmaal met enorme verschillen zit tussen de Waalse en de Vlaamse politiek. Laat staan de enorme factuur die zo'n verhaal zou geven. En de totale defenestratie van de politiek in dit land sinds 1960.

Nee, het is geen klein bier wat Karel De Gucht - subtiel als altijd - verklaarde. .