Het einde van voetballend Europa

Met de herverkiezing van Sepp Blatter is een tijdelijk einde gekomen aan de strijd binnen de op één na grootste sportbond ter wereld: de FIFA. En is meteen ook het einde aangekondigd van de macht van de Europese voetbalbonden.

Het is een feit dat voor Blatter er kwam er geen sprake was van een WK buiten Europa en vooral Zuid-Amerika. Dat zijn traditioneel de hartlanden van het voetbal, vooral door immigratie vanuit Europa zelf.

Vandaag is voetbal even populair in Afrika en stilaan ook in Azië. In dit opzicht heeft FIFA de mondialisering mee vorm gegeven en heeft het de organisatie onafhankelijkheid bezorgd van de hartlanden van het voetbal. In dat opzicht zijn voetbal en wielrennen dezelfde weg opgegaan. Dat merken we bijvoorbeeld bij oude wedstrijden als Gent-Wevelgem: gedegradeerd tot een wedstrijd tussen door. De Ronde van Turkije of Californië zijn even belangrijk geworden. Een wielerseizoen begint ook al lang niet meer met de Omloop Het Nieuwsblad of eindigt met de Ronde van Lombardije.

Dat werd in het voetbal ook pijnlijk duidelijk met het WK in Quatar waar de competities opgeschort mogen worden om te spelen in... december.

Maar die ganse politiek heeft ook kwalijke gevolgen. De organisatie van de Afrika-cup van dit jaar getuigde van weinig professionalisme. Over de toewijzing van het WK aan Rusland en Quatar zijn de vragen nog groter. En dan hebben we nog niet over de omstandigheden waarin de arbeiders werken in de Golfstaten. Dat wist iedereen en dat staat al jaren los van het voetbaldossier.

Blatter verzamelde rond zich een hofhouding die vrolijk profiteerde van de weldaden van de sportbobo's. Dat net het Amerikaanse gerecht daar kuis in wil houden getuigt van de Amerikaanse mentaliteit: als niemand het doet dan wij wel... en dus gaan we met moddervoeten door de porseleinenwinkel. Is het terecht? Ergens wel maar als de Amerikanen alle sportbonden tegen het licht gaan houden hebben ze nog voor even werk.

Is er gerommeld en geschoven? Ui-te-raard. Voor steden en landen is het een zaak van nationaal prestige dat er een groot toernooi aanschuift. Iedereen rekent zich ook rijk aan de voetbalgekke supporters en hun drang naar prullaria en alcohol. Dat is van alle tijden.

En iedereen probeert zijn of haar graantje mee te pikken. Zo stemde Frankrijk wel voor Blatter omdat het land het WK vrouwenvoetbal mag organiseren. En dan moet je er rekening mee houden dat UEFA-voorzitter Platini ondanks zijn familienaam gewoon een Fransman is. De centen zijn nader dan de principes.

Maar met wat er nu gebeurde moeten zowel FIFA als UEFA niet meer beginnen over principes en de strijd tegen corruptie of racisme. De bonden zelf zijn door en door rot. In dat opzicht is de naam van de voorzitter van de FIFA volledig toepasselijk want 'to blat' betekent in het Engels 'kleppen' of 'zijn mond voorbij praten'. Blatter ratelt met andere woorden maar door en bewijst vooral dat het hedendaagse voetbal niks meer met de sport te maken heeft maar duurbetaald amusement waar iedereen zijn graantje wil meepakken. En de supporters niks meer zijn geworden dan een zakencijfer in de marge...