Het was van Ward Beysen, die toen zijn Liberaal Appèl zag ten onder gaan, geleden dat een politicus van nationale allure op een dergelijke manier om het leven kwam. Met Steve Stevaert verdwijnt een apart figuur uit de socialistische familie.
Het zal van het moment dat hij burgemeester werd in Hasselt geleden zijn dat ik er voor het eerst van hoorde. Toen vormde hij een afspiegelingsmeerderheid van de gemeenteraad van Hasselt. Uiteraard zonder de enige verkozene van toen nog het Vlaams Blok. Het werd de introductie van het 'gratis' verhaal: eerst de belastingen verhogen en dan gratis bussen laten rijden.
Echte nationale bekendheid kreeg hij met zijn jacht op de 'illegaal' gebouwde huizen en dagverblijven. Het leverde weinig stichtende beelden op van bulldozers die huizen plat gooiden. Dat beleid werd nadien grondig bijgesteld.
Maar de gloriemomenten van Stevaert zouden volgen na de verkiezingen van 1999. De paarse meerderheid was een nooit gezien experiment. De groenen gingen er quasi aan ten onder bij de verkiezingen van 2003 en de grootste nederlaag voor Stevaert werd zijn poging om die partij op te slokken.
2004 zou dan ook het einde van de politiek op het voorplan voor Stevaert betekenen. In 2005 werd hij gouverneur van Limburg om die post ook al na enkele jaren te laten staan.
Politiek leek bij hem zowat op de cafés die hij overnam en terug verkocht. Want hoop en al duurde zijn politieke carrière een 15-tal jaar. Toch niet bepaald indrukwekkend van duur.
Daarnaast kon hij volop profiteren van de reserves die de socialisten en de christendemocraten hadden bijeen gegaard in functie van de intrede tot de euro. De realiteit was wel wat Margareth Tatcher ooit zou gezegd hebben over socialisten: "The problem with socialism is that eventually you run out of other people's money". Het gratis bussen-verhaal sneuvelde door de kost en vooral de onderbezetting van heel wat lijnen.
Het 'gezellige' socialisme bleef vooral een socialisme van uitgeven. In plaats van een afbouw van de staatsschuld - wat ons nu veel problemen had bespaard - werd volop uitgegeven.
Het vertrek van Stevaert zou ook de inleiding zijn van de huidige problemen van de socialisten: de groenen kwamen er min of meer boven op en de dwingende nood om maatregelen te nemen om sommige 'verworvenheden' van het sociaal overleg aan banden te leggen zorgde voor ongenoegen met een heropleving van de PVDA als gevolg. De SP.a moet nu opboksen tegen het imago van een oude beleidspartij die aan de kant is gezet. Het heeft de CD&V ook heel wat moeite gekost om van die stempel af te raken en in tegenstelling tot een op subsidie hopende N-VA toen hebben de socialisten niet meteen een partner in zicht om hen te helpen.
En over de wijze van het heengaan kan veel gezegd worden. Was er een reden om te doen wat Stevaert heeft gedaan? De antwoorden zitten in het dossier dat nu bij het gerecht ligt. Wat is de reden waarom die vrouw 3 jaar gewacht heeft? Er zijn veel redenen denkbaar. Feit is dat het gerecht zijn werk aan het doen was en daar zouden we allemaal gelukkig mee moeten zijn. Indien - in de voorwaardelijke wijs - Stevaert die vrouw inderdaad heeft verkracht moeten we gelukkig zijn dat hij voor het gerecht komt en moet die vrouw niet belasterd worden. De getuigenis van Jean-Marie Dedecker over vrouwen die zich aanboden om met hem naar bed te gaan in ruil voor een plaats op de lijst hoeft niet te verbazen. Soms worden de zeden nu eenmaal losser. Maar dat is niet alleen bij politici het geval. Alleen zijn publieke figuren een gemakkelijk slachtoffer. Al was Stevaert eigenlijk al een tijdje geen publiek figuur meer...
En mag ik me ook afvragen waarom - behalve omwille van de tragiek - dit overlijden zo een aandacht verdient? De realiteit is dat de stempel die Stevaert dacht te kunnen zetten op de politiek stilaan volledig is vervaagd. Is het niet de inhoudsloosheid, de slogans en medianummertjes die vandaag worden gehuldigd? Of is het de heimwee van de horde perslui die nog steeds hopen dat de CD&V en al helemaal N-VA terug aan de kant gaan gezet worden zodat de subsidiekranen terug gaan vloeien?
Ik moet dan toch even denken aan Joris Van Hauthem die 25 jaar heeft gewerkt in de parlementen en door vriend en vijand werd aanzien als een deskundig parlementslid. Hier en daar een mooi 'In Memoriam' - zelfs van Knack - en enkele artikels in de lokale edities van kranten. Meer hoeft het ook niet te zijn. Ik zie hem niet optreden als 'boegbeeld' voor 'Kom op tegen Kanker'. En dat is ook de rol van de politici niet. En dan had enige schroom bij het overlijden van Stevaert best gemogen. De pers moet immers de rol van het gerecht niet gaan overnemen. En daar is ze - naar stilaan traditie - totaal over de schreef gegaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten