Terwijl in Oekraïne het 'intern conflict' in een eindfase nadert en Rusland beseft dat een direct ingrijpen in het Oosten van de buren de eigen economie meer schade zal geven dan het opbrengt (economie is het voorkomen van oorlogen met andere middelen, vrij naar Von Clausewitz...) is het conflict in het Midden-Oosten een andere richting ingeslagen.
Kort gezegd: de huurlingen van de rijke oliesjeiks maken het te bont. En de landen rondom blijken niet in staat om orde op zaken te stellen. Hoort u iets van Saoudi-Arabië? Of de Golfstaten? Nee, die zitten nu te kijken hoe de VS en de Europese landen tussenbeide komen. En over de rol van Turkije en de AKP van Erdogan zullen we het ook maar niet hebben zeker? De grenzen stonden daar letterlijk open voor het tuig dat nu huishoudt in het Midden-Oosten.
Veel landen waar de Arabische 'Lente' heeft huisgehouden zitten nu intern in de knoei. Egypte en Libië in de eerste plaats. Jordanië houdt zich gedeisd en heeft al heel wat Syrische vluchtelingen binnen gekregen. Libanon doet er alles aan om het conflict buiten de grenzen te houden.
De komt van IS brengt het zelfs zo ver dat Assad aan de VS vraagt om IS aan te vallen op Syrisch grondgebied. Geen onlogische vraag gezien de grens tussen Irak en Syrië feitelijk is opgeheven en dat het probleem in Irak oplossen niet kan zonder het ook in Syrië op te lossen. Maar dat een land dat tot voor kort deel uitmaakte van de 'As van het kwaad' en waar het verzet tegen het regime op openlijke steun kon rekenen van die VS nu bijna kan rekenen op die VS is zoveel als het falen van het buitenlandse beleid van die supermacht in de regio.
Of we het nu hebben over het verzet in Afghanistan, Pakistan, Irak en wat nog meer: de politiek van de 'vijand van mijn vijand is mijn vriend' heeft zich vroeg of laat tegen de VS gekeerd.
Vandaag moet de VS steunen op de Koerden als bondgenoten. Laat dat nu net de angst zijn van Turkije, een aloude bondgenoot van de VS maar die heimelijk terugkijkt naar de tijd toen Libanon, Syrië en Irak deel uitmaakten van hun grondgebied. Die Koerden blijken nog het meest geneigd om de Westerse waarden te delen. De steun van de soennieten in Irak is een kwestie van onderhandelen en afdingen.
Al Quada heeft afgedaan in de regio. En het 'seculiere' verzet in Syrië bleek een zootje ongeregeld dat in nogal wat gevallen niet zo seculier was.
De strijd van Israël tegen Hamas en de steun van de VS en de Westerse landen maakt ook dat het imago van die landen in de rest van het Midden-Oosten niet bijster goed is.
Kortom: het Midden-Oosten is een wespennest waar de Westerse landen flater op flater begaan en daar nu pijnlijk mee geconfronteerd worden: Assad is de grote winnaar in Syrië - want niet alleen geen prioriteit meer maar even goed het enige echt geregelde leger dat nog iets kan tegen IS - en de Koerden zullen zich met nadruk laten gelden wat voor de VS wel eens een probleem zal worden in de toekomstige relaties met Turkije maar evengoed met Iran.
'De vijand van mijn vijand is mijn vriend'... klinkt mooi. Maar niet meer dan dat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten