Paard van Ankara

Het is een stuk uit ergernis en een stuk uit verbazing dat ik dit schrijf. De verkiezingen in Duitsland van komende zondag volgen zonder je te ergeren is bijna niet mogelijk. En wie de Duitse TV-programma's volgt beseft één ding: veel Duitsers hebben nog altijd nood aan een leider.

Net zoals de Turken overigens. Wie 'Ter Zake' zag over de Sleepstraat in Gent kan onmogelijk anders denken. Erdogan maakt Turkije terug groot en zo voorts en zo verder. Het maakt dat in Gent de Turken voor Termont stemmen en voor Erdogan als het in Turkije is. Ideologisch zouden die mijlenver uit elkaar moeten staan - en dat doen ze ook - maar in de praktijk zien de Gentse Turken de politiek blijkbaar vooral in functie van het eigen profijt. En ze worden in Gent goed bediend.

Overigens, wie is de Gentse imam Cavdarli vergeten? Van senator bij de SP.a (en daar afgesoupeerd wegens te arbeidslustig) naar LDD om te eindigen op een AKP-lijst in Turkije.

Dat Almaci in de studio zit zal wel weer toeval zijn zeker? Waarom geen Gentse Turk eigenlijk? Om die tweespalt tussen hier en ginds te duiden. Opvallend is de beschuldiging van de Groenen dat de crisis er komt omwille van het 'push back'-beleid. Vooreerst is er geen 'push back' beleid. Er is gewoon geen beleid: de Grieken rommelen maar wat aan - gebeten als ze zijn door de besparingspolitiek van... Merkel - en de Balkanlanden hebben samen met de Visegrad-groep beslist dat ze geen fanfare van honger en dorst door hun landen willen.

En hoe komt dat? Frau Merkel vond het nodig om op eigen initiatief de Europese grenzen open te gooien door te stellen dat ze er wel één miljoen wou. Het is zo een beetje alsof je je verjaardagsfeest op facebook open zet voor iedereen. Moet je dan verbaasd zijn dat wie het kàn (en er zijn er veel meer die het niet kunne) zijn hebben en houden bijeen haalt om te vertrekken? Ongeacht van waar, ongeacht om welke reden?

Het asielbeleid in Duitsland was al omstreden. Zo was er het asieltoerisme van uit vooral Kosovo en omliggende. Goed wetende dat ze nooit erkend konden worden verbleven die enkele maanden in Duitsland en vertrokken met een premie terug...om het dan bijvoorbeeld in Nederland te proberen. En opnieuw een premie op te strijken. Onder druk van de 'internationale' organisaties mag er niet hard opgetreden worden tegen dat soort praktijken. Is er eigenlijk meer nodig om de eigen bevolking horendol te draaien?

Eén constante in het populaire protest van dezer dagen is het verwijten van de pers. In dat opzicht waren de verklaringen van de hoofdredacteur van 'Bild Zeitung' in 'Nieuwsuur' bij NPO2 duidelijk: voor weldenkend Duitsland is het opvangen van de vluchtelingen een bezweren van de erfzonde van Wereldoorlog 2.

En voor veel Duitsers lijkt de wereldoorlog meer realiteit dan iets anders.Nog op die zender ging men op reportage bij Alternative fur Deutschland en meer bepaald bij de van adel afkomstige Beatrix Von Storch. Haar vader had een verleden als partijloze in de regeringen Hitler. Meer is uiteraard niet nodig.  In de uitzending stelde ze ook dat veel Duitsers zich nu graag identificeren met het overigens vrij betekenisloze verzet in Duitsland van toen. De realiteit...De twee resterende leden van AfD in het het Europese parlement zijn uit de fractie van de Britse Conservatieven en de N-VA geknikkerd. Een poging om aan de kiezers het nutteloze van een stem duidelijk te maken?

Enfin, de Duitse praatprogramma's staan vandaag bol van de AfD. En de klassiekers komen boven: kandidaten die tegen elkaar worden uitgespeeld (en waar er altijd wel eentje is die het programma niet of half heeft gelezen) en de 'guilty by association'-truc. Er zijn een 900 aanslagen geweest tegen asielzoekerswoningen. Dus: dat is de schuld van Pegida en dus rechts en dus AfD. De daders moeten niet gepakt zijn, nee, de morele verantwoordelijkheid is duidelijk. In die mate dat zelfs een rechter van de Verfassungsschutz moet gaan uitleggen waarom AfD eigenlijk niet gevolgd wordt. De basis van de informatie? Eén of ander gesubsidieerd antifascistisch netwerk dat iedere betoger fotografeert maar verbaasd is dat ze zélf gefotografeerd wordt.

Maar dat het CDU een zwaar probleem heeft is duidelijk. Sinds decennia zijn er pogingen om ter rechterzijde een alternatief te vormen voor de CDU-CSU. Christendemocraten hebben als belangrijkste kwaliteit in de oppositie rechts op de wenken te bedienen maar eens in het beleid dat vooral centrumlinks in te vullen. Sommige pogingen blijken te ver van het politieke centrum te staan (NPD, DVU, Reps) of vallen uit elkaar voor er iets zinnigs mee gebeurd (Schill, Pro,...).

 Niet dat er geen interesse is. Vooral de vertegenwoordigers van de Heimatvertriebenen (diegenen die op het einde van WO II uit hun thuisgebieden verdreven werden - en dat gaat tot ver in Oekraïne) vonden de koers van het CDU maar niks. Nu lijkt daar het oudere kader van de partij bij te komen.

Met de verkiezingen in Hessen - die een duidelijk beeld gaven wat er zondag kan gebeuren - hebben een schok gegeven. En in dat opzicht zijn de onderhandelingen met Turkije geen goed nieuws voor de coalitiepartijen.

Duitsland heeft zich lang en hard verzet tegen een mogelijke toetreding van Turkije tot de EU. Het zijn vooral de Verenigde Staten die zich daar  hard voor maken in functie van de NAVO.

Was het een teken aan de wand toen Merkel een week voor de herhaalde verkiezingen in Turkije Erdogan bezocht? Voor de tweede keer brak Duitsland de lijn. Erdogan werd verkozen en heeft nu carte blanche. Wie spreekt er nu nog over de Koerden, onze 'boots on the ground' in Irak en Syrië?

Wat zijn de gevolgen van het akkoord met Turkije? 6 miljard EUR naar ginds en een uitwisselingsprogramma: de vluchtelingen die in ons moreel kraam moeten passen gaan we overbrengen en diegenen die er niet in passen terug aan Turkije geven. Er zullen nogal wat rubberbootjes gemaakt worden de komende tijd.

Onderhandelingen over hoofdstukken van de toetreding van Turkije. Als Geert Bourgeois stelt dat het om zware hoofdstukken gaat passeert hij makkelijk aan het feit dat de modale Europeaan het begin van die onderhandelingen al niet wou. Indien dit akkoord er doorkomt heeft Europa een nieuwe Chamberlain in de figuur van Merkel. En kan Erdogan verder gaan in de opbouw van zijn natte droom: een nieuw Ottomaans rijk. Misschien kunnen we maar beter ferry's sturen als we toch alle vluchtelingen gaan mogen slikken?

Nee, Erdogan is het paard van Ankara. Turkije in de EU is zoveel als die EU die zich, na de NAVO, engageert in een geopolitieke strijd in het Midden-Oosten en dat voor een even autoritaire leider als Assad. En dat allemaal omwille van de politieke ambitie van één vrouw. Of een compleet misbegrepen en hoogst chantabel aangepraat historisch besef.