Engelse verkiezingen

Een eerste stap gezet maar nu wachten op de volgende: Westminster. 

Het is zowat een jaarlijkse traditie: op 2 mei zijn er tussentijdse of volledige verkiezingen in het Verenigd Koninkrijk. Deze keer ging het om tussenbesturen en burgemeestersverkiezingen.

Deze keer was het vooral uitkijken naar de resultaten van UKIP die met hun mediatieke leider Nigel Farrage zich stilaan omvormen tot een echte politieke partij. Ooit opgericht door de excentrieke Alan Sked was de partij vooral een fenomeen bij de - door de Engelsen, Schotten en Welshman nauwelijks gevolgde - Europese verkiezingen. Maar eens als het echte werk begon stortten de percentages in elkaar. Belangrijke reden daar is dat de traditionele partijen graag en veel gebruik maken van het stemmen per brief. Daar zijn echte ronselpraktijken bij, niet in het minst in vreemdelingenwijken.

Soit, gisteren probeerde de UKIP door te breken bij de lokale verkiezingen en lijkt daar gedeeltelijk in geslaagd. Het Britse systeem is er één van lange tellingen dus het zal pas vanavond echt duidelijk zijn waar het verhaal eindigt maar met 52 zetels heeft de partij toch een eerste stap gezet op het lokale vlak. En meteen ook een gevaarlijke stap gezet.

Daar kan die andere partij, de British National Party, van meespreken. In nogal wat gevallen bleken die vertegenwoordigers eigenlijk niks waard. Die BNP voerde campagne tegen UKIP als de partij die de erfgenaam van Tatcher was. Vooral in het noorden zou dat moeten aanslaan. De resultaten, die zoals altijd trouw opgevolgd worden door de gesubsidieerde anti-fascisten, laten zien dat de poging om zich te concentreren in de hartlanden niet echt het verhoopte resultaat geeft. Er is één resultaat (Maryport South) waar de partij in de buurt komt en vooral Labour beschuldigt van verkiezingsfraude. Maar bijvoorbeeld in Burnley, ooit de hartstad van de partij, is er nauwelijks nog een vermeldenswaardig resultaat. Wat er rechts van de BNP zit is eigenlijk niet het vermelden waard. Dan lijkt 2014 zowat het eindpunt te worden voor die partij.

De cruciale vraag is en blijft wel: zal UKIP Westminster kunnen binnendringen? Want het is net daar dat die boodschap nog niet klinkt...