België wil geen radicale Vlamingen

Mark Eyskens is ooit eens premier geweest en maakte nadien faam in het dossier Whalid Khaled. Deze Libanese terrorist kreeg een visum van buitenlandse zaken waar Eyskens toen minister was. Hij nam geen verantwoordelijkheid op. Zoals Belgische politici maar zelden verantwoordelijkheid nemen. In vergelijking met zijn vader zal hij hooguit een voetnoot worden in de vaderlandse geschiedenis.

Waar Mark altijd goed voor te vinden is is een sterke quote. Ook nu vandaag in 'Knack'. Feitelijk wil Mark twee dingen bewijzen: de N-VA zal er voor zorgen dat België als bestuurbaar wordt herzien en de radicale vleugel zal wel weer verdwijnen richting Vlaams Belang en is dus zonder betekenis.

Het lijkt zowat de natte droom van de belgicisten. Want geef toe: je ergste vijand bewijst je reden van bestaan en wordt vanzelf weer marginaal.

Het scenario lijkt zo weggelopen uit de Volksunie-tijd. Toen Hugo Schiltz in Groningen 'Leve België' uitriep werd hij in radicale kringen net niet letterlijk over de hekel gehaald. De Volksunie splitste en kwam in een identiteitscrisis terecht. Het Vlaams Blok/Belang werd aanzien als quantité négligable. De goegemeente heeft het dan omwille van racisme maar vooral het radicalisme op communautair vlak en het vinden van de achilleshiel van het Belgisch systeem, de Brusselse evenwichten, zorgde voor nervositeit.

Waar het Vlaams Belang op zijn kernthema bleef hameren plooide de N-VA dubbel: onafhankelijkheid werd een vorm van voortgezet federalisme en de facto in de gordijnen gejaagd om een economische regering te vormen. Het rechtse Vlaamse beleid zou automatisch leiden tot een nieuwe staatshervorming op vraag van de PS.

Dat was buiten de stutten van het Belgisch systeem gerekend: de zuilorganisaties. Zeker de Christelijke wou cash voor het Dexia-debacle. Die zaten helemaal niet te wachten op een besparingsregering.

De CD&V zit nu knarsetandend in de regering en lijkt op hun dossiers niet echt te gaan wegen

Zal het cynisme van Eyskens werkelijkheid worden? Dat gevaar is reëel. Het is hetgeen Schiltz in zijn interviews voor Actua TV kort voor zijn dood al vreesde: je wordt als Vlaming beladen met titeltjes en allerlei prullaria en slag op slinger verdwijnt het Vlaamse radicalisme. 

Over Yves Leterme zei de toenmalige MR-fractieleider in Brussel, Didier Gosuin (een FDF’er) : “Weet u, mijnheer Leterme staat heel goed in zijn kostuum van eerste minister.” Zo kunnen we hetzelfde zeggen over mensen als Siegfried Bracke, Jan Jambon, Steven Vandeput en Theo Francken. Ze staan heel goed in hun kostuum. De PS zit ondertussen in de oppositie even uit te zweten en weet dat het in 2019 goed mogelijk is dat ze weer nodig zijn. 

In N-VA-kringen sleurde men er Lode Claes bij om te bewijzen dat deze regering wereldschokkend was. Blijkbaar zijn ze de enige die daar echt van overtuigd zijn want als figuren als Eyskens zo slim zijn om het publiek te zeggen dan is dat de wens en de hoop van heel wat anderen. 

Het bewijst vooral dat de NV België zichzelf nog perfect kan handhaven. Wordt het land bestuurd? Nauwelijks. Maar dat is van geen belang. De volgende generaties zullen de facturen wel betalen. Overigens, pro memorie: de Belgische staatsschuld lag rond 1914 op 200% van het BBP. We zitten nu 'amper' rond de 110% dus zit er nog rek op het spel. Leopold I zag het koningschap van Griekenland niet zitten en koos voor België. Tsja...

Als de N-VA vol van glorie de Wetstraat is ingetrokken vorig jaar zou het wel eens als slachtafval kunnen buitenkomen. Met een tricoloor lintje. Noblesse oblige...