Ook zo de N-VA. Is de N-VA rechts? Sociaal-economisch is de partij liberaal. Ethisch is de partij dat niet rechts. Daar speelt het Volksunie-verleden van veel kaders een belangrijke rol. Qua nationalisme kiest de N-VA vooral voor een inclusief verhaal. Het lijkt bij wijlen wel het oude Spirit te zijn. Op vlak van recht en orde is het vooral Bart De Wever die de partij kleur geeft.
Maar welke boodschap gaf de N-VA na één jaar? Jan Peumans vond dat er nog staatshervormingen moeten komen. Wel, liever géén staatshervorming dan nog eentje van de stijl van de zesde staatshervorming. Het beschamende spektakel over de toelagen (!) van de federale overheid aan de gewestregeringen is symptomatisch.
Los daarvan mag er wel werk gemaakt worden van een staatsherschikking en staatsvermindering. In dit land stapelen de besturen zich op elkaar. Het bestuur is al lang niet meer transparant. Maar waar blijft de N-VA met de afschaffing van de provincies? Er is wel een afslanking maar daar houdt het ook bij op. Akkoord, zowel CD&V als Open VLD strijken hun mandatarissen niet graat tegen de haren.
Peter De Roover vond het dan weer nodig om een verhaal op te hangen dat de Vlaamse feestdag voor alle minderheden was. Wie zijn redenering al meteen volgde was Geert Bourgeois die de feestdag sloot met een uitstapje multicultuur avant la lettre: gaan eten bij de moslims tijdens de ramadan. Symbolischer kon uiteraard niet. Ben Weyts was vermoedelijk bezet om zijn uitleg te doen over het onverdoofd slachten van de schapen op het suikerfeest.
Maar behalve de obligate opmerking van Peumans - die als voorzitter van het Vlaams Parlement toch moeilijk dat dossier kon laten liggen - maakte de N-VA bochten rond de kern van hun programma. Je moet het maar doen.
Het levert een debat op dat er géén is. Zo antwoordt Luc Vermeulen bij rechtsactueel.com op de uitspraak van De Roover dat ook andersgekleurden op 11 juli aanwezig moeten kunnen zijn. Vermeulen, voormalig actieleider van Voorpost, stelt terecht dat er eigenlijk altijd wel vreemdelingen zijn. Hij herinnert zich een zwarte dame die maanden aan de toog van het voorgeborchte van de rechtsradicale hel, De Leeuw van Vlaanderen in Antwerpen, zat en daar op geen moment werd gestoord. Binnen het Vlaams Belang zijn er altijd wel - zij het beperkt - vreemdelingen aanwezig. Europees maar ook niet-Europees. Stoort iemand zich daar aan? Maar nee.
Iets anders is uiteraard als die vreemdelingen zich provocatorisch opstellen. Er zijn er altijd die menen dat ze zich interessant moeten maken zoals sommige progressieven maar al te graag reactie uitlokken als ze langs een manifestatie lopen. En dan is er altijd wel eentje die meer adrenaline heeft dan verstand en hop... de onverdraagzaamheid is weer eens bewezen.
Feit is wel dat er nauwelijks medelanders van vreemde origine (een mens moet creatief zijn met termen) te zien zijn op 11 juli. In Gent kwamen de Flamingranten op straat die een Arabische versie van de feestdag gingen organiseren. Enkele Bewegers gingen kijken en zagen... geen volk. Jà, wel de obligatie Mong Rosseel die Vlaanderen zo haat dat hij op de eerste rij staat voor alle subsidies.
Nee, deze 11 juli bewees vooral de eigen leegheid. Ongetwijfeld zullen er hier en daar zinnige zaken gezegd zijn op de toespraken van de jaarlijks weerkerende sprekers waarna een beleefd applaus volgt als inleiding tot de receptie.
En is zal de grootste verandering volgend jaar de dag en het jaar op de kalender zijn...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten