Déjà VU

Bon, er is een akkoord voor een 'Zweedse meerderheid'. Uniek? Ja. Maar niet volledig origineel. Er zijn parallellen.

Zo komt die 'rechtse' meerderheid er na jaren van immobilisme en ontkennen van de problemen. Dat was begin de jaren '80 ook zo. En niet toevallig moesten de socialisten de baan ruimen. Het zorgde voor een nipte meerderheid aan Waalse kant. Let wel: dat is van voor de tijd van Ecolo. Toen betekende de PSC nog iets. CDH is nu een aanhangsel van de PS. Niks meer.

Maar de machtsverhoudingen zijn anders. De christendemocraten zijn niet langer de as in de Belgische politiek dat is nu de liberale familie. Ongezien. De sterkste partij is een vlaams-nationale. Of toch zoiets. De socialistische familie is de leidende rol kwijt door de opkomst van de N-VA.

Daarenboven treedt voor het eerst een Vlaams-nationale partij toe tot een regering zonder staatshervorming. Dat kon niet door de beslissing van Di Rupo I om de grondwet niet voor herziening open te verklaren maar er zijn ook geen afspraken om dat in de toekomst te doen.

Wat we krijgen is een besparingsregering. Is dat an sich onwenselijk? Nee. De hypotheek van de staatsschuld is een molensteen rond de nek van iedereen. Die staatsschuld moet drastisch omlaag om de greep van de overheid op de kapitaalmarkt te verlichten. Hoewel, de Europese bank smijt letterlijk met vers gedrukt geld.

Daarenboven is er een groeiende ergernis over de luidroepers om subsidies. Neem nu de betogingen tegen een hoger inschrijvingsgeld. Dat zijn weer de jongens en meisjes van klein-links die proberen om de studenten mee te krijgen. Dat lukt niet. De vakbonden kunnen terugvallen op hun vrijgestelden om te betogen. Er is een cultuur van betogen om subsidies. De subsidiejunkies zullen de straten wel weer vullen maar als we het met zijn allen met minder moeten doen dan ook zij.

Zijn er ergerlijke dingen? Wel, toch een aantal.

Zo komt de overheid tussen bij het Arcopar -debacle. Kijk, dat is een zaak tussen het ACW en die beleggers. Die mensen hebben uiteraard recht op een vergoeding. Maar anders dan de Gemeentelijke Holding - waar u en ik voor betalen via de belastingen - is dit een zaak waar het ACW als private organisatie in betrokken is. Als de Fortis-aandeelhouders wandelen werden gestuurd - en in nogal wat gevallen veel ernstigere dossier - dan ook Arcopar.

Trouwens, gaat het ACV nu ook de kandidaten van de N-VA bij de verkiezingen buiten gooien zoals ze dat naar goede gewoonte doen bij het Vlaams Belang? Di Rupo noemde de regering al 'ultrarechts'. En tsja, spreekt men niet van rechtspersoonlijkheid voor de vakbonden, minimale dienstverlening en zo verder. Wie weet halen ze nog wel de werkloosheidsvergoedingen weg bij het ABVV en ACV? Welaan, groene, blauwe en rode heren, waar blijft uw immer consequente en democratische houding? Natuurlijk zal er wel weer gewezen worden op de globale context maar maakt het uit wie een door jullie verfoeide beslissing doorvoert?

En ja, er komt geen staatshervorming. En is zelfs geen begin. De N-VA heeft immers ruim een jaar geleden de bocht ingezet naar een staatspartij. Het is nog wat te vroeg om De Wever de nieuwe Martens te noemen maar toch. Geen Schiltz? Die maakte deel uit van een kleinere partij en kreeg wel een staatshervorming er door. Het is inderdaad ook wel opvallend dat de liberalen eigenlijk zelden bij staatshervormingen betrokken waren. Of staatsbricolage waarbij we van de ene mislukte 'hervorming' in de andere struikelden.

Voor de Franstaligen is het natuurlijk wel een staatshervorming: de outcast van de Waalse politiek, de MR, kiest gevaarlijke eieren voor hun geld. Natuurlijk is Wallonië geen uniform blok en zullen in Waals-Brabant, Namen en Luxemburg het wel op hun heupen krijgen van de Luiks-Henegouwse dominantie van de PS. Maar de MR dreigt in 2018 en 2019 compleet gemarginaliseerd te worden in de Waalse politiek. Die zullen het dus niet al te bont willen maken. De regering zit dus met twee partijen die het niet al te rechts zullen willen maken: CD&V vanwege het ACV en de MR om na 2019 nog een toekomst te hebben los van de Vlaamse partijen.
De kater in de Vlaamse Beweging zal groot zijn. Rekende men op de N-VA 'om het eens allemaal te regelen' en werd zelfs het inhoudelijk verhakselde begrip confederalisme omarmd dan komt nu de kater. Opnieuw wordt een Vlaamse 'overwinning' niet gevalideerd. Ik wens ze veel plezier met de acties en de eventuele straatbetogingen. Maar nee, mij zien ze niet. De vorige keer, in 2002, heeft dat als resultaat de vorming van de N-VA gehad en mochten we braaf applaudisseren voor Bourgeois, Weyts en C° die nu mooi staan te blinken als minister. De Vlaamse Beweging en hun strategen...

Opvallend overigens hoe de verwijten dat VOKA de pen vasthield bij het akkoord ten tijde van Egmont  ook - zij het dat het toen nog gewoon VEV was - opging. De belangen van de Vlaamse managers zijn niet dezelfde van het voetvolk. In welke mate die managers het algemeen belang nastreven dan wel de belangen van hun veelal buitenlandse hoofdkwartier is maar de vraag. Indien dit probleem er was in de jaren '70 is het maar de vraag of dit nu anders is in de geglobaliseerde mondiale economie. En het is maar de vraag hoe snel die managers te paaien zijn met titels en lintjes, dé grote angst van wijlen Hugo Schiltz zoals bleek uit zijn interviews aan Actua TV. Die zender zal overigens de toevlucht worden voor de politieke junks nu Villa Politica bespaart. Is het een manier van de VRT om de zichtbaarheid van de Vlaamse Regering te verminderen? Je zou het bijna denken...

De vraag zal evenwel zijn of deze breuk met het verleden definitief zal zijn. Zal de N-VA zich bestendigen als de grootste Vlaamse partij? Zal dit zich doortrekken naar de lagere politieke niveaus? En dan denk ik vooral aan de gemeenten. Personeel, geld en wat nog zijn nu definitief voor handen.

Slaagt de CD&V er in om nog ander volk dan hun vakbondsvleugel aan te trekken? Neem er daarenboven ook bij dat de vakbonden zich graag monolitisch voorstellen maar dat electoraal allesbehalve zijn. Zo belette de haatcampagne tegen het Vlaams Blok/Belang er heel wat leden niet van om voor de partij te blijven stemmen. Een te luide ACV-stem is dus zeker geen garantie op stemmenwinst. Idem geldt eigenlijk voor de SP.a die daarenboven nog geconfronteerd wordt met de immer luidruchtige klein-linkse aanhang van de Partij Van De Arbeid binnen vooral het ABVV.

Is de keuze van MR om toe te treden ook een breuk in het Waalse politieke landschap? En wie duikt er - behalve de PP van Modrikamen vermoedelijk - ook mee in dat gat?

En tsja, zal het Vlaams Belang er in slagen om als een feniks te verrijzen? En dan liefst niet als Conchita Wurst maar als een partij die de inhoudelijke dossiers van de gewone Vlaming terug aan de agenda brengt: echte onafhankelijkheid, bescherming van de identiteit, veiligheid in de buurt en het besef dat Vlaanderen meer is dan een economisch puntje op de wereldkaart.