Cry wolf...

 

Overwinnen de Schotten de angstmakers?

Er begint zich iets eigenaardigs af te tekenen in de discussie rond het lidmaatschap van Schotland in het Verenigd Koninkrijk. Ondanks het feit dat praktisch alle gevestigde waarden zich tegen de onafhankelijkheid kanten lijkt de campagne pro aan te trekken in de laatste weken van de campagne. Op 18 september zullen heel wat grote leiders met gekruiste vingers en dichtgeknepen billen het resultaat afwachten.

Feitelijk wordt de campagne voor onafhankelijkheid vooral gesteund door de SNP en wat marginale partijen ter linkerzijde. Daar tegenover staat het gevestigde politieke establishment van het VK. Maar daar stopt het niet: het Britse bedrijfsleven is tegen, de EU is tegen en sommige landen (waaronder België zowaar) zouden met een veto tegen een mogelijke toetreding dreigen.

Maar dat lijkt op de Schotten steeds minder indruk te maken. De tendens in de peilingen is duidelijk. Nee, een meerderheid is er nog niet. Maar veel zal afhangen wie er naar de stembus trekt die dag. Zal het sentiment en de angst voldoende groot zijn om voldoende Schotten naar de stembus te krijgen? Wat gaan de twijfelaars doen? Zal de politiek om 16-jarigen te laten stemmen het gewenste resultaat hebben? Zal het de 'grass roots'-campagne zijn van de pro-beweging of de massale campagne van de tegenstanders? Het is afwachten. Maar enkel met moord en brand te roepen en rampen te voorspellen krijg je geen vertrouwen.

Overigens, wat de uitslag ook wordt, de gevolgen zijn er nu al. Zelfs bij een afwijzing door een meerderheid van de onafhankelijkheid volgt er een debat over het functioneren van het Verenigd Koninkrijk. Dat op termijn Noord-Ierland een katholieke meerderheid zal krijgen door louter demografische evolutie is geen nieuws. Het debat in Schotland heeft evenwel effect in Wales maar ook in Engeland.

Ontstaat een regionalisme op
Engels en Conservatieve basis?

Het Engels regionalisme is een vrij marginale beweging tot nu toe. Anders dan Schotland en Wales is Engeland opgedeeld en domineert Londen de dagelijkse politiek. Commentatoren in Engeland vermoeden evenwel dat als reactie op de Schotse evolutie er een Engels gevoel komt onder de onder politiek correcten vervloekte Sint Joris-vlag.

Partijpolitiek zou die evolutie - eigenaardig genoeg - in het voordeel zijn van de Conservatieven. Het zijn immers vooral Schotland en in mindere mate Wales zorgen voor een sterke Labour-vertegenwoordiging.

Maar dat zullen we dus weten op 18 september.

Bij onafhankelijkheid zijn ze dat.
 De EU mag denken wat  ze wil...

Overigens, het referendum in Catalonië lijkt net het tegenovergestelde te worden. Op enkele uitzonderingen te na wijzen alle peilingen op een meerderheid voor onafhankelijkheid. Iets wat bij een positief referendum in Schotland enkel kan versterkt worden.