Orange

 Lezers van deze blog - ze zijn er , ze zijn er - zullen al wel gemerkt hebben dat ik de Franse politiek van dicht volg. Alvast veel dichter dan het bedroevende schouwspel in de VS. Ook al omdat ik van mening ben en blijf dat als we als Europa een mondje willen meepraten in de wereld we zelf maar moeten zorgen voor onze defensie. Helaas is ons bedrijfsleven - en bij uitbreiding de maatschappij - vergiftigd met een verkeerd begrepen pacifisme. Het is niet door zelf geen wapens meer te produceren en te hebben dat een oorlog vermeden zal worden. Wilt ge vrede, bereid u voor op oorlog. De Tijd meldt vandaag overigens dat de banken hier de bocht voor de financiering van defensie hebben ingezet.

Maar dit gezegd zijnde. De Franse politiek. En meer specifiek Orange. Die stad heeft een historische band met onze gebieden al is de eerder toevallig. Willem De Zwijger. De man is er nooit geweest maar zorgde er wel mee voor dat oranje naar Nederland kwam. Voor meer informatie daarvoor verwijs ik graag naar het meest populaire bericht op deze blog. 

Sinds 1998 wordt die stad rechts-nationaal bestuurd (of in het Frans de préférence nationale) door Jacques Bompard en familie. Het gevolg was er snel: Orange werd uit de Oranje-band met onder meer Diest en Breda gegooid. Politieke correctheid op het absurde af. Er kwamen verslagen hoe het nieuwe bestuur kuis hield in allerlei gesubsidieerde clubjes en wat voor een schande het allemaal was. 

We zijn 2024. Jacques Bompard is ondertussen burgemeester-af. Veroordeeld omdat hij een medewerker in het parlement onterecht zou ingeschreven hebben. Nu is het in Frankrijk een zekerheid dat iedere politicus op een bepaald niveau ooit wel eens een dergelijke rechtszaak aan zijn broek krijgt. Hij is dus niet meer verkiesbaar en er was al heisa over het feit dat hij als vrijwilliger nog een bureau op het stadhuis zou hebben. Zijn verkiezingskantoor ligt er duidelijk al lang verlaten bij. Zijn zoon neemt het over. 

Alleen, ik heb er nu even rondgelopen.Een aangenaam Zuiders stadje waar je je niet onveilig voelt. Proper. De dame waar ik verbleef wist ook te vertellen dat er altijd wel ergens politie aanwezig is: in het centrum de gemeentepolitie, vroeger daarrond nog de militaire politie van het Vreemdelingenlegioen, daarrond de landelijke politie en nog iets verder de nog steeds op militaire leest geschoeide gendarmerie. Daarnaast is er al 20 jaar een cameranetwerk waar preventief en snel mee kan opgetreden worden.  Orange is dan ook één van de - zoniet de - veiligste stad in Frankrijk. En dat vertaalt zich toch ook in de beleving rond de stad. 

De rol van Bompard is evenwel uitgespeeld. Zal zijn lijst het nog halen in 2026? Feit is wel dat hij zich nu verbonden heeft aan Reconquête van Zémmour. Zijn echtgenote - gewezen burgemeester van het nabije Bollène - kwam voor die lijst op bij de vervroegde verkiezingen maar haalde amper 4% van de stemmen. In de tweede ronde denderde het RN over de tegenstand met 66% van de stemmen. 

Feit is wel dat Orange - tot tevredenheid van zijn bewoners - een veilige en aangename stad is om te verblijven. En dat La préférence nationale in die stad het ongetwijfeld nog wel een tijdje zal uitzingen. Onder welk etiket is toch af te wachten....