Politiek najaar

Als we de kalender voor politiek 2016 verder bekijken zijn er een aantal interessante data te vinden.

Uiteraard zal het tot 8 november gaan over de Amerikaanse presidentsverkiezingen. Hoe kan het ook anders? Slaagt Trump er in om zich om te turnen tot een mainstream-kandidaat of niet? Het herschikken van het campagneteam zou er op kunnen wijzen dat hij die richting uit wil. Ondertussen is de campagne van Hillary Clinton steeds meer 'damage control'. Plukken de kleinere kandidaten de grote in die mate leeg dat ze het resultaat beïnvloeden? Het zou wel eens kunnen. De Groenen kostten Al Gore al eens het presidentschap.

De presidentsverkiezingen dreigen evenwel de grap van het decennium te worden. In die mate dat zelfs Alice Cooper zich kandidaat stelde. Kijk, het kunnen zo'n dingen zijn die gaan wegen. Nee, de VS maken - wat ze onder Obama eigenlijk ook al voor een stuk deden - een povere beurt in de rest van de wereld.

In Europa zal het Brexit-referendum - waar de roepers om een snelle exit op het vasteland moeten vaststellen dat het nog wel effe zal duren - nog verder doorwegen.

En dan is 2 oktober een avond voor eurofiel Europa een dag om het maagzout klaar te houden. Die dag organiseert Orban een referendum over een mogelijke spreiding van de vluchtelingen over de EU en moet de tweede ronde van de Oostenrijkse presidentsverkiezingen over gedaan worden.

Orban wint dat referendum op één been. Zoveel is wel duidelijk. Het zal de kloof tussen de Duitse lijn en de Centraal-Europese lijn nog eens extra benadrukken.

Dat de tweede ronde van de Oostenrijkse presidentsverkiezingen opnieuw moeten gebeuren is een kwestie van procedure. Nipt kon de kandidaat van de traditionele partijen - Van der Bellen -  de FPÖ-kandidaat Hofer afhouden met de buitenlandse poststemmen maar het openen van die stemmen op een onreglementaire manier bleek niet door de beugel te kunnen.

De sfeer is ondertussen wel verhard. De poging tot staatsgreep - gevolgd door een geslaagde - zette de verhoudingen tussen Oostenrijk en Turkije al op scherp. De aanslagen in Duitsland zullen ongetwijfeld blijven hangen. En er is natuurlijk het gevoel dat Hofer is genekt. Maar als Hofer president wordt betekent dit hoe dan ook dat Oostenrijk niet van toon zal minderen.

En wat met Duitsland? In de aanloop naar de parlementsverkiezingen staan een paar klappers aan de agenda. 4 september Mecklenburg-Vorpommeren als deelstaat. Dat is een gebied waar de NPD - via de voormalige DVU - altijd sterk stond. Herhaalt het scenario zich van Saksen-Anhalt zich met een monsterscore van AfD? 14 dagen later is het de beurt aan hoofdstad Berlijn. Daar is het van de Republikaner eind de jaren '80 geleden dat er daar nog een rechtse partij aan het feest was. Toen nog wel West-Berlijn uiteraard.

Daartussen gewrongen zit een even interessante datum van gemeenteraadsverkiezingen, dit in SPD-hartland Nedersaksen. De echte grootsteden (behalve Hannover) zijn er niet. Een facebook-vriend postte vandaag nog een artikel over het geweld van de Antifa in universiteitsstad Göttingen tegen NPD-kandidaten. De vorige verkiezingen gaven al te zien dat die partij aardig kan scoren als er geen concurrentie is en lijkt in een aantal streken best in staat om te gaan wegen. Al lijkt de AfD ondertussen aardig uitgebouwd. Wat alvast niet meer van de Republikaner kan gezegd worden.

Maar takelt de positie van Angela Merkel verder af? In de aanloop van de verkiezingen in 2017 zullen de messen geslepen worden als dat het geval is...

Ondertussen loopt de regeringsvorming in Spanje niet. Er wordt al gesproken over parlementsverkiezingen op 25 december. Dat wordt lachen... Ondertussen blijft Catalonië aansturen op onafhankelijkheid. Hoe langer de besluiteloosheid in Madrid blijft, hoe meer die roep zal gaan wegen. En dat kan nog erger worden want op 25 september volgen de deelstaatverkiezingen van Galicië en Baskenland. Galicië heeft traditioneel wel een sterke regionalistische beweging maar Baskenland is wel de slechtst denkbare regio om verkiezingen in te houden voor Spanje.

Het zal ongetwijfeld tot een opbod komen tussen de gematigde nationalisten van PNV en de radicalen van Bildu. Een Baskisch parlement dat zich naast Catalonië gaat zetten als reactie op het geknoei in Madrid is wel het laatste wat ze daar willen. Maar de onwil om tot een coalitie te komen is even goed koren op de molen van Podemos en die hengelden al naar de steun van de regionalisten.

En goh, ik heb het dan maar over verkiezingen en referenda gehad. Het machtsspel dat zich nu ontplooit in Syrië heeft met de intrede van Turkije in het conflict door effectief en zonder toelating van het land zelf met troepen om het grensgebied Koerden-vrij te houden een nieuwe grensoverschrijding gekregen. En dat onder de paraplu van de NAVO. We ain't seen nothing yet...