Na Donald Trump zal het nu aan Hillary Clinton zijn om een kritisch publiek te overtuigen. Was het bij Trump het establishment van de Republikeinse partij dan zal het bij Clinton er om gaan om de overbelichte kiezers van Sanders naar de stembus te lokken. Ze hebben beiden hun running mate naar voor geschoven.
Bij de Republikeinse conventie bleek vooral senator Cruz die opviel door zijn speech. De chou van de partijtop werd droog ingemaakt door Trump maar probeerde zowel door zijn aanhang als door zijn speech het feestje te verbrodden. En dat is maar deels gelukt. De peilingen zetten Trump nu voor Clinton maar dat is traditioneel na de overbelichte en overbecommentarieerde conventie. Nu is het aan de Democraten.
Het was al opvallend hoe moeilijk Clinton het had om Sanders af te houden. Het overgrote deel van de superdelegates - lees de partijtop - garandeerden al een enorme voorsprong. Maar ook het apparaat en het geld was er. Sanders moest het hebben van relatief kleine giften. En nu lekt uit dat de partijtop zelf er alles aan gedaan heeft om Sanders niet te laten winnen. Toe maar.
Interessant daarin is de passage over de joodse achtergrond van Sanders die zichzelf atheïst noemt. Dat werd tegen hem gebruikt. Toe maar. Ruikt dit niet naar antisemitisme? Het kost de partijleider de kop wat maakt dat ook bij de Democraten het partijapparaat zwaar in de brokken deelt.
En dat is uiteraard dé vaststelling van deze voorrondes: het partijapparaat heeft gefaald. Aan sturing kon niet gedaan worden. Natuurlijk is er een verschil tussen de kapitaalkrachtige Trump en de eerder bescheiden senator Sanders.
Dat de Democraten nu Rusland verwijten is eigenlijk bijkomstig. Het hacken van mails hoort blijkbaar bij de politiek van vandaag. Maar laat ons eerlijk zijn: hoe lichtzinnig kan je zijn om dergelijke dingen per mail te gaan versturen? Vroeg of laat duiken die dingen toch op. Vroeg of laat zorgt dat voor een storm aan wantrouwen. Het is trouwens maar de vraag wat er in het mailverkeer van de Republikeinen zal zitten.
Maar goed, nu nog een weekje geleuter over de Democratische conventie en de verkiezingsstrijd kan in volle start beginnen. En het worden verkiezingen waar de opkomst cruciaal zal zijn: slaagt Trump er in om kiezers - waarvan velen al jaren niet meer naar de stembus trekken - te overtuigen of slaagt Clinton er in de kiezers van Sanders aan haar kant te krijgen. En wat nog meer telt: in welke staten?
Het zullen verkiezingen zijn waar het ergens om gaat. En net dat maakt het boeiender.
Overigens, de slogan van Trump 'America First' is géén afgeleidde van 'Eigen volk eerst'. Die is veel ouder dan dat. 'America First' is zoveel als 'Amerika aan de Amerikanen' (historisch onzin, maar soit). Indien Trump verkozen wordt is dat zoveel als een nieuwe koerswijziging in de buitenlandse politiek en terug naar de oude Monroe-doctrine.
Tot het einde van de Tweede Wereldoorlog hielden de Amerikanen aan het isolationisme en stapten pas na de torpedering van de Lusitania in de oorlog. Een mislukte campagne - het Amerikaans leger was allesbehalve wat de films suggereren - gaf een plaats aan de onderhandelingstafel maar daar speelden de Amerikanen geen rol van betekenis.Ondanks de goed bedoelde plannen van toenmalig president Wilson.
Tijdens de jaren dertig was er een sterke beweging tegen een nieuwe interventie, de 'American First' - beweging van vliegenier Lindbergh. Pas na Pearl Harbour - nog een zeer apart verhaal - lieten de Amerikanen dat varen.
Wie dacht dat na de val van het communisme de VS de dominante wereldmacht gingen blijven krijgt 25 jaar na datum nu duidelijke signalen dat de VS beseffen in een multipolaire wereld te leven en niet langer onder Amerikaanse hegemonie. En dat maakt de conflicten steeds onvoorspelbaarder. Iets waar deze verkiezingen overigens niks aan zullen wijzigen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten