Toen de uitslagen in Nederland op het beeldscherm rolden
overkwam me een déjà vu-gevoel. Het leek sterk op de vorige
presidentsverkiezingen in Frankrijk, waar Royal en Sarkozy de vleugels van de
politiek kort wisten te houden met een vinnige campagne. Vijf jaar later bleek
alvast Sarkozy veel van zijn pluimen verloren te hebben en was hij een vogel
voor de kat.
Tweede gevoel: paars is back. Terug naar de tijd van voor
Fortuyn. Of de geest van Fortuyn daarmee terug in de fles gaat is minder
duidelijk. Samson lijkt niet op Kok en Rutte is Zalm niet. Maar het zijn wel de
partijen die door hun manier van werken Fortuyn mogelijk hebben gemaakt.
Derde gevoel: het politieke centrum dreigt weg te vallen.
Nu is het politieke centrum in Nederland een ruimer begrip dan hier. Naast het
CDA is er ook nog de Christen Unie. De SGP is een partij die op rechts zit.
Maar van de machtige CDA blijft niks meer over.
Vierde gevoel: is er een revival van de ouderenpartijen? Met
3 zetels in de kamer is het maar een begin maar ooit waren die partijen een
dreiging van formaat voor het politiek establishment tot ze uit elkaar vielen
en implodeerden.
Nee, de Nederlandse verkiezingen gingen over wie het
politieke centrum ging innemen. De VVD wist op rechts de PVV wat te pluimen en
de PVDA snoepte de winst van de SP en Groen Links op. Enkel D’66 wist aan de
aantrekkingskracht te ontsnappen.
In zijn toespraak na de bekendmaking van de exitpoll
stelde Wilders dat er in Brussel zou gelachen worden. Dat bleek vrij snel. Want daar werd het
resultaat van de SP en de PVV geduid als een stem ‘voor Europa’. Van een eerste
leugen gaan ze in Brussel zeker niet dood. Verhofstadt op kop. Tactisch stemmen
is nog wat anders dan pro-EU. Daarnaast: van de 140 zetels in de Tweede Kamer
blijven er 30 in handen van Eurokritische partijen. Niet mis voor één van de
oprichters van de Europese samenwerking.
Zeker nu Barroso het debat over een EU-federatie heeft
opgestart wordt het debat zonder twijfel een Europees debat. De opkomst van de
ouderenpartij laat ook zien dat de ouderen schrik hebben voor welvaartsverlies.
Het zal een kwestie zijn van het prijskaartje voor dat Europa eens grondig te
bekijken.
Opvallend is wel dat de exitpoll de PVV onderschatte. Op
het einde van de rit zijn er nog 2 zetels teruggekeerd naar de partij van
Wilders.
De partij kreeg ook te maken met groeipijnen. Kamerleden
werden afgevoerd omdat ze niet voldeden en gingen de partij zwart maken in de
pers. Vooral de linkse omroepen à la KRO maakten daar graag gebruik van.
Daarnaast zijn er overduidelijk een aantal
fouten gemaakt die de PVV worden aangerekend… en de traditionele partijen niet.
Maar wie zuiver wil zijn kan geen smet verdragen…
Ongetwijfeld zullen er ook een aantal personen wijzen op
standpunten die hem steun gekost hebben in bepaalde kringen. Zo is er het
pleidooi voor een algemeen verbod op ritueel slachten. Dus ook voor de joden.
Dat werd aardig opgeklopt in de pers.
Maar het feit dat de partij boven de grens van 10% kon
blijven wijst op een stabiel electoraat. Met die 15 zetels is Wilders nog ver
van de 8 waarmee hij begon in de Tweede Kamer. Dat geldt zeker nog meer dan de
1 zetel waarmee Marijnissen de SP in de het parlement bracht. Kortom: het
beleid is nog lang niet af van de oppositie van die twee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten